Και ναι, εκνευρίστηκα ήδη και είμαι ακόμα στην δεύτερη γραμμή του κειμένου.
Η όμορφη ιστορία:
Πολεμούσα σήμερα το πρωί με τις σκοτεινές δυνάμεις του κακού που θέλαν να φάνε την ανθρωπότητα και με περικυκλώσαν,ήσαν πολλοί και ήσαν δυνατοί.Και ύπουλοι ήσαν κι έτσι πάνω στη μάχη τραυματίστηκα. Επεσα ηρωικά.
Η σκληρή not-so-cool αλήθεια:
Κάηκα ο μαλάκας με το κερί της αποτρίχωσης. Ναι. Και καθώς χύθηκε όλο πάνω μου έσκουξα σαν γουρούνι.
Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα πρωινή βολτούλα στα επείγοντα του Ασκληπιείου με ενα χέρι τίγκα στο κολλημένο κερί(αυτή η μαλακία δεν ξεκολλάει με τίποτα) κομμάτια δέρματος να κρέμονται ανέμελα και ενα συνδιασμό, φουσκαλων που πότε πρόλαβαν να σχηματιστούν και να σπάσουν κανείς δεν ξέρει, αίματος με κάτι άλλο υγρό που δεν έχω ιδέα τι ήταν. Πάντως το θέαμα ήταν αρκετά..εμ.. ενδιαφέρον.
Τουλάχιστον πρόλαβα να βγάλω το μουστάκι, κάτι είναι κι αυτό!
Στα τακτικά χειρουργειοτέτοια τελικά δεν με δεχτήκαν αλλά μου την ψιλοέπεσε ενας τύπος που, να'ναι καλά, ξεσκίστηκε να με βοηθήσει με την γραφεοκρατία (γιατί που παααα ρε χωρίς να έχεις περάσει από ουρές σε δυο διαφορετικά ταμεία για να βγάλεις ενα χαρτί με το οποίο θα βγάλεις άλλο χαρτί για να βγάλεις κάρτα για να σε κοιτάξουν) Τα΄κανα λοιπόν όλα αυτά όσο περίμενα τον αδερφό μου να ηρεμήσει την κυρα μαμά μου που είχε φρικάρει και σπαραχτικά έλεγε "το παιδί ζωγραφίζειιιιιι, πάει το χέρι!Να βρούμε πλαστικό χειρούργο,θα χάσει την αφή της?Το χεριιιιιι". Οπως καταλαβαίνετε, αγαπητοί μου αναγνώστες εκεί άρχισα να σκέφτομαι οτι είμαι χωμένη στα σκατά.
Γέλαγα σαν υστερικό όμως και έκανα αστειάκια όλη την ώρα (αυτή η παυσίπονη γαμάει τελικά, μπορεί να πονούσα ακόμα αλλά τη διάθεση την έφτιαξε). Αφού έκανα λοιπόν τον χάχα του νοσοκομείου ξεκίνησα για το δεύτερο γύρο.
Ευαγγελισμός.
Yeah.Θα αφήσω τις gruesom λεπτομέρειες απέξω, μπορεί να τρώτε.
Θα σας πω μόνο πως ο διευθυντής είναι απο τους πιο καλούληδες τύπους εβερ. Καταλήξαμε αυτός να μου "φτιάχνει" το χέρι κι εγώ ταυτόχρονα να τον ξεματιάζω, την γιατρό-φίλη του μπρό μου (άλλη απίστευτη γκόμενα από κει..) αφροδισιολόγος-δερματολόγος, να βγαίνουμε φωτογραφίες με το αηδιόπραμα που μόνο επειδή έχει δάχτυλα καταλαβαίνεις οτι είναι χέρι, πριν το τυλίξει με τα 7 κιλά γάζες που έχει τώρα.
Είναι γλυκούλι, μοιάζει με λευκό γάντι του box.
Τα καλά νέα είναι οτι overall είμαι ok. Τα κακά νέα είναι οτι είναι 2ου βαθμού τα εγκαύματα και το κερί θα φύγει σε 5 μέρες και σιγά σιγά με κάθε αλλαγή της γάζας.Μαζί με το δέρμα. Κι εκεί θα δούμε τελικά πόσο χοντρή είναι τελικά η ζημιά. Ξαναφάκ.
Επίσης πονάει σαν πουτάνας γιος -obviously. Αλλά κρατάω τα καλά. Δεν πειράχτηκαν νεύρα και οι ουλές που θα μου μείνουν(κλαίω από μέσα μου αυτή τη στιγμή) αντιμετωπίζονται και θα έχω πάντα μια ιστορία να λέω όταν με ρωτήσει κάποιος "ποιό είναι το πιο ηλίθιο πράγμα που έχεις κάνει?"
Με περιμένουν ενα κουτί αντιβίωση τώρα και mesulid για επιδόρπιο.
Α, να περάσω και το κοινωνικό μου μήνυμα γιατί μπορώ: Τέλος στη δικτατορία της αποτρίχωσης κύριοι, τέλος στη τυρρανία του κεριού στο μικροκυμμάτων!
Αβε μουστάκια! Πετάξτε τα σουτιέν!(οχι αυτό είναι άσχετο)
Από σήμερα πίθηκος, δεν ξαναπιάνω κεριά και χαλάουες πριν πιώ καφέ το πρωί, είναι πιο επικίνδυνα κι από μουτζαχεντίν με περίοδο.
*
