Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Βρέχει, πίνω ζεστή σοκολάτα και μαθαίνω, πες μαθαίνω, new baking tips and tricks.
Γαμώ μέχρι εδώ?
Γαμώ.

ταπ! ταπ!
what the hell?*γυρνάω, δεν βλέπω τίποτα. Συνεχίζω αμέριμνη να σερφάρω και να ακούω τη βροχή με την πόρτα ανοιχτή δίπλα μου*

ΤΑΠ!
Αντικρύζω ενα τέτοιο
να πεταρίζει στο σαλόνι πίσω μου και να προσγειώνεται με γδούπους στο πάτωμα.
Naturally χέζομαι, πετάγομαι από την καρέκλα και κρύβομαι στη σκάλα.
Βρίσκω τον χοντρό γάτο μου και τον αμολάω στο σαλόνι με μια υποψία απο τύψεις και μια υποψία ανακούφισης οτι άλλος θα το φροντίσει.. Μόνο για να δω τον γάτο μερικά δευτερόλεπτα αργότερα να τρέχει φρικαρισμένος απο το σαλόνι και να αρνείται να ξαναπάει μέσα.
Great. Βάλε εναν μπουχέσα να σου κάνει τη δουλειά Αλις, καλά να πάθεις.
Επιστρέφω λοιπόν με μια μυγοσκοτώστρα.
Τι να κλάσει θα μου πείς αλλα δε την ήθελα για να σκοτώσω τον δεινόσαυρο, απλώς για να προστατευτώ σε περίπτωση που μου επιτεθεί. Ω, σκάστε. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τις διαθέσεις των ακριδων, οκ?

Πουθενά το πλάσμα. Η πόρτα ακόμα ανοιχτή..ελπίζω να έφυγε μόνο του. Λογικά θα έφυγ..ΤΑΠ!

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Λοιπόν

Κάπως πρέπει να εκφραστώ,κάπως πρέπει να εκφραστώ,κάπως πρέπει να εκφραστώ γιατί θα εκραγώ!

Λοιπόν:
Άκου, ανθρωπάκο..
Ήταν 5 μηνών όταν το σκότωσες. Ηταν το πιο γαμηστερό γατί του κόσμου κι εσύ ενας απύθμενα, ανυπέρβλητα και so fucking huge ΜΑΛΑΚΑΣ.
Κι εγω μια απαρηγόρητη τύπισσα με πρησμένα μάτια 3 μέρες τώρα.
Θέλω να μάθω γιατί οδηγεις σαν πουτάνας γιος πρωινιάτικα Κυριακής σε ήσυχο,ερημικό σχεδόν, δρόμο μέσα σε γειτονιά??
Που νομίζεις οτι είσαι, που νομίζεις οτι πας? Γιατί βιάζεσαι ρε ανθρωπάκο? Κυρίως γιατί γράφεις στ' αρχίδια σου το μωρό που μόλις σκότωσες? Σταμάτησες άραγε καθόλου να το κοιτάξεις, αν αναπνέει? Θαύμασες το έργο σου, σπουδαίε? Σκέφτηκες ποτέ, έστω για λίγο να δείξεις λίγη γαμημένη ανθρωπιά? Εξω από το σπίτι μου, εξω απο το σπίτι της την σκότωσες. Δεν την "πάτησες" την χτύπησες, ΔΕΝ πετάχτηκε απο πουθενά "ξαφνικά" για να μη την δείς γιατί ΔΕΝ πλησίαζε αυτοκίνητα και ΔΕΝ έχεις καμία δικαιολογία, όσες κι αν προσπαθησα να εφεύρω για να δικαιολογήσω την κατάσταση κι εσένα μαζί. Το ξέρω γιατί εγώ ρε γαμημένε μάζεψα το άψυχο κορμάκι της. ΕΓΩ ρε μούλε τη σήκωσα απο κάτω, ΕΓΩ ρε ξεφτίλη κάγκουρα έπρεπε να αντικρύσω το αίμα. ΕΓΩ ρε ΑΝΘΡΩΠΕ, πουτάνας γιε πήγα ξανά και ξανά στο σημείο εκείνο μπας και καταλάβω πως σκατά μπορεί να έγινε, γιατί το αίμα της είχε την τάδε φορά στο έδαφος και κάθε μα κάθε φορά προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω οτι "αυτό συμβαίνει συχνά". Ε, ξέρεις κάτι?
Άντε και γαμήσου.

Άντε γαμήσου κι εσυ που διαβάζεις και με κρίνεις, εσυ που διαβάζεις και γελάς, εσύ που με βρίσκεις υπερβολική. Τράβα αλλού.

Άντε και γαμήσου μαλάκα οδηγέ της πούτσας που παρακαλάω κάπως να μπορούσα να σε βρω μόνο και μόνο για να σου σκίσω τα λάστιχα, αφού δεν ξέρεις να οδηγείς, τότε δεν πρέπει να οδηγείς. Και ελα να μου ζητήσεις και τα ρέστα, μα τη Παναγία θα σου ξεριζώσω τα μάτια από τις κογχες τους με τα ίδια μου τα χέρια επειδή είσαι παντελώς άχρηστος, ανίκανος να νιώσεις και ψυχικά ανάπηρος.
Τι διαφοροποιεί ενα 5μηνο γατάκι από ενα 5μηνο ανθρωπάκι?
Οτι το "ανθρωπάκι" συνήθως γεννιέται μέσα στην αγάπη και την στοργή, ενω το ζώο οχι. Το ζώο γεννιέται μέσα στα ΣΚΑΤΑ ΣΟΥ, στους δρόμους ΣΟΥ, στη βρώμα ΣΟΥ, στα ξουτ και την κλωτσιά ΣΟΥ. Επιβίωσε όμως και κάπως βρέθηκε στο σπίτι μου. Χώραγε στην παλάμη μου. Το πρώτο της βράδυ εδώ γατζώθηκε από τα ρούχα μου και κοιμήθηκε στο σβέρκο μου.
Και άντε γαμήσου γιατί ήταν το πιο ιδιαίτερο γατί που έχω συναντήσει ποτέ κι ας την είχα μόνο 3 μήνες "φιλοξενούμενη" μέχρι να της βρώ το καλύτερο σπίτι. Αντε και γαμήσου γιατί το προηγούμενο βράδυ στα γενέθλιά μου συνειδητοποίησα οτι δεν θα μπορούσα ποτέ να την αποχωριστώ.
Και αντε γαμήσου γιατί η ζωή της διήρκησε λίγους μόνο μήνες, προτού της δοθεί όλη η αγάπη που άξιζε και φταίς ΕΣΥ γι' αυτό. Αλλά πφφ τι να καταλάβεις.. Αμφιβάλλω αν ένιωσες ποτέ ΑΛΗΘΙΝΗ αμοιβαία αγάπη. Αγάπη που δεν θα πάρεις ποτέ από άνθρωπο.

Ναι ρε μουνί, "ήταν απλά μια γάτα". Οπως κι εσυ είσαι "απλά ενας άνθρωπος".
Επειδή και μόνο την εγκατέλειψες και συνέχισες το δρόμο σου σκεφτόμενος οτι σου λέρωσε την αμαξάρα με το αίμα της.
Επειδή εκείνο ήταν αθώο πλάσμα κι εσύ το χειρότερο πράγμα. Αψυχο κρέας είσαι που κινείται και μιλάει. Τίποτ' άλλο, άνθρωπε.
Μπορώ να σκεφτώ πολλούς τεκμηριωμένους λόγους για τους οποίους σε βρίσκω κατώτερο μιας γάτας αλλά και να στους εξηγούσα δεν θα καταλάβαινες ούτε το 1%.

Απο τα βάθη της καρδιάς μου λοιπόν,
ΨΟΦΑ.



Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Λέξεις-κλειδιά

Πίνακας ελέγχου (κλίκ) --> Στατιστικές (κλίκ) -->
Πηγές επισκεψιμότητας (κλικ)..
(σκρόλ ντάουν)
Λέξεις - Κλειδιά Αναζήτησης..


Γκουκλάροντας λοιπόν τα παραπάνω η μηχανή αναζήτησης σε στέλνει στο μπλογκ μου?! Ook..
Σόρυ σέρφερς αλλά δεν έχω τις απαντήσεις που γυρεύετε. Τουλάχιστον όχι..εδω.

Φίλοι μπλόγκερζ, try it out στα δικά σας μπλογκ, έχω περιέργεια :p

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Anousious Anartisious

New tattoo. You can't really see it, but that's the point.. My precious little music key, my precious little paintbush. My preeeeecioussssssssss.

Έκανα εκλαιράκια από την αρχή. Oh man, awesomness.
Not the hardest thing to do but it's fucking tiring. Για πρωτάρα μπορώ να πω οτι γάμησαν.

Τι άλλο έκανα?
Α, ναι. Τίποτα.

Έγινα 28. Is that even an age? Πίστευα οτι μόνο οι άλλοι θα μεγαλώνουν μετά τα 21, εγώ όχι. Δεν ξέρω γιατί αλλά ειλικρινά το πίστευα. Σύνδρομο πιτερπανισμού μάλλον..

Δεν έχω τίποτα αξιόλογο να γράψω, δεν ξέρω καν γιατί γράφω.
Δε γαμιέται?

To the batmobile!!!