Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Hand of Doom*

Σήμερα μαθαίνω να πληκτρολογώ μόνο με το αριστερό μου χέρι :-D
Και ναι, εκνευρίστηκα ήδη και είμαι ακόμα στην δεύτερη γραμμή του κειμένου.
Η όμορφη ιστορία:
Πολεμούσα σήμερα το πρωί με τις σκοτεινές δυνάμεις του κακού που θέλαν να φάνε την ανθρωπότητα και με περικυκλώσαν,ήσαν πολλοί και ήσαν δυνατοί.Και ύπουλοι ήσαν κι έτσι πάνω στη μάχη τραυματίστηκα. Επεσα ηρωικά.
Η σκληρή not-so-cool αλήθεια:
Κάηκα ο μαλάκας με το κερί της αποτρίχωσης. Ναι. Και καθώς χύθηκε όλο πάνω μου έσκουξα σαν γουρούνι.
Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα πρωινή βολτούλα στα επείγοντα του Ασκληπιείου με ενα χέρι τίγκα στο κολλημένο κερί(αυτή η μαλακία δεν ξεκολλάει με τίποτα) κομμάτια δέρματος να κρέμονται ανέμελα και ενα συνδιασμό, φουσκαλων που πότε πρόλαβαν να σχηματιστούν και να σπάσουν κανείς δεν ξέρει, αίματος με κάτι άλλο υγρό που δεν έχω ιδέα τι ήταν. Πάντως το θέαμα ήταν αρκετά..εμ.. ενδιαφέρον.
Πήγαινα πανικόβλητηΉμουν πάρα πολύ ψύχραιμη. Μου δώσαν τις πρώτες βοήθειες, αντιτετανικό στον ώμο και παυσίπονη ένεση στον κώλο(καθαρό βρακί..τσέκ!) ,πλύσιμο,κρέμα και γάζες και μου δήλωσαν πως τώρα πρέπει να πάω να τσεκάρω αν θα με δεχτούν για χειρουργείο στα γρήγορα αλλιώς να πάω σε εφημερεύον γιατί μαζί το κερί θα φύγει και το δέρμα. Εβλεπα τον οίκτο στα μάτια τους όταν είπαν "κορίτσι μου να πας όσο πιο γρήγορα μπορείς, έχεις πρόβλημα". Φακ.
Πήγα να βάλω τα κλάμματαΤο δέχτηκα κι αυτό ψύχραιμα.
Τουλάχιστον πρόλαβα να βγάλω το μουστάκι, κάτι είναι κι αυτό!

Στα τακτικά χειρουργειοτέτοια τελικά δεν με δεχτήκαν αλλά μου την ψιλοέπεσε ενας τύπος που, να'ναι καλά, ξεσκίστηκε να με βοηθήσει με την γραφεοκρατία (γιατί που παααα ρε χωρίς να έχεις περάσει από ουρές σε δυο διαφορετικά ταμεία για να βγάλεις ενα χαρτί με το οποίο θα βγάλεις άλλο χαρτί για να βγάλεις κάρτα για να σε κοιτάξουν) Τα΄κανα λοιπόν όλα αυτά όσο περίμενα τον αδερφό μου να ηρεμήσει την κυρα μαμά μου που είχε φρικάρει και σπαραχτικά έλεγε "το παιδί ζωγραφίζειιιιιι, πάει το χέρι!Να βρούμε πλαστικό χειρούργο,θα χάσει την αφή της?Το χεριιιιιι". Οπως καταλαβαίνετε, αγαπητοί μου αναγνώστες εκεί άρχισα να σκέφτομαι οτι είμαι χωμένη στα σκατά.
Γέλαγα σαν υστερικό όμως και έκανα αστειάκια όλη την ώρα (αυτή η παυσίπονη γαμάει τελικά, μπορεί να πονούσα ακόμα αλλά τη διάθεση την έφτιαξε). Αφού έκανα λοιπόν τον χάχα του νοσοκομείου ξεκίνησα για το δεύτερο γύρο.
Ευαγγελισμός.Yeah.
Θα αφήσω τις gruesom λεπτομέρειες απέξω, μπορεί να τρώτε.
Θα σας πω μόνο πως ο διευθυντής είναι απο τους πιο καλούληδες τύπους εβερ. Καταλήξαμε αυτός να μου "φτιάχνει" το χέρι κι εγώ ταυτόχρονα να τον ξεματιάζω, την γιατρό-φίλη του μπρό μου (άλλη απίστευτη γκόμενα από κει..) αφροδισιολόγος-δερματολόγος, να βγαίνουμε φωτογραφίες με το αηδιόπραμα που μόνο επειδή έχει δάχτυλα καταλαβαίνεις οτι είναι χέρι, πριν το τυλίξει με τα 7 κιλά γάζες που έχει τώρα.
Είναι γλυκούλι, μοιάζει με λευκό γάντι του box.
Τα καλά νέα είναι οτι overall είμαι ok. Τα κακά νέα είναι οτι είναι 2ου βαθμού τα εγκαύματα και το κερί θα φύγει σε 5 μέρες και σιγά σιγά με κάθε αλλαγή της γάζας.Μαζί με το δέρμα. Κι εκεί θα δούμε τελικά πόσο χοντρή είναι τελικά η ζημιά. Ξαναφάκ.
Επίσης πονάει σαν πουτάνας γιος -obviously. Αλλά κρατάω τα καλά. Δεν πειράχτηκαν νεύρα και οι ουλές που θα μου μείνουν(κλαίω από μέσα μου αυτή τη στιγμή) αντιμετωπίζονται και θα έχω πάντα μια ιστορία να λέω όταν με ρωτήσει κάποιος "ποιό είναι το πιο ηλίθιο πράγμα που έχεις κάνει?"
Με περιμένουν ενα κουτί αντιβίωση τώρα και mesulid για επιδόρπιο.

Α, να περάσω και το κοινωνικό μου μήνυμα γιατί μπορώ: Τέλος στη δικτατορία της αποτρίχωσης κύριοι, τέλος στη τυρρανία του κεριού στο μικροκυμμάτων!
Αβε μουστάκια! Πετάξτε τα σουτιέν!(οχι αυτό είναι άσχετο)
Από σήμερα πίθηκος, δεν ξαναπιάνω κεριά και χαλάουες πριν πιώ καφέ το πρωί, είναι πιο επικίνδυνα κι από μουτζαχεντίν με περίοδο.




*

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν βγαίνουν ραντεβού?

ΛΕΝΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΨΕΜΑΤΑ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ
ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ, ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΞΑΝΑ
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ.
-ΘΑΝΑΣΗΣ, 10 ΕΤΩΝ


Κάνε ριβαϊβ τώρα και την ηρεμία μου

Experiments in the Revival of Organisms