Βαλε εναν γαμημενο τιτλο, εσυ που τα πας καλα μ'αυτα.

Το ειδα πριν απο κανα μηνα στον υπνο μου. Πολεμος ετοιμαζοταν, καπου κοντα.
Δεν ακουγες σειρηνες, η βομαρδισμους, δεν εβλεπες να φωτιζει ο ουρανος απο πολεμικα πουλια.
Ηταν κοντα και θα πηγαιναμε να παρακολουθησουμε.. Ποιος ο σκοπος να παρακολουθησεις, δεν θες να σωθεις? Και τι να κανεις.. Θα φας ποπ κορν και θα περιμενεις το διαλειμμα για να πας τουαλετα.
Θα ημασταν ασφαλεις, σ'ενα αυτοκινητο 5 φιλοι. Δεν πας βολτα στον πολεμο, ο πολεμος ειναι μακρια.

Ειναι ομως?
Ποιος κοσμος σηκωνει κι ονομαζει πεπρωμενο αυτο που επιβληθηκε για λιγη γη, οση απεμεινε..
Ενα μονοψηφιο τοις εκατο. Αν χρειαζεται να σου εξηγησω τι εννοω τοτε δεν χρειαζεται και να ξερεις τι εννοω.
Ο κοσμος που θελουμε ν'αλλαξουμε ειναι αυτος. Ο κοσμος που θ'ακουμπησει προτου πεις "αλευρι", γιατι τον προσκαλεσες με την ανοχη σου και τον ωχαδερφισμο, δεν σε κατηγορω, ειναι αβολο και θα εστιασεις αλλου.

Σε κατηγορω.

Κι εμενα μαζι.
Λες και μονο αν ανεβουμε στο καραβι θα λυτρωθω απ'τις τυψεις που κοιμομαστε τα βραδια και δεν φοβομαστε. Τι να τις κανω τις τυψεις.. Τι να τις κανεις κι εσυ? Ποιοι δρομοι υπαρχουν που σε αποτελεσμα θα ξεπερασουν την υψωμενη φωνη, να τους παρουμε?

Εμεις οι λιγοι, οι πολλοι, οι μπερδεμενοι, οι θυμωμενοι, οι εκ του ασφαλους "αγωνιστες".
Αρχιδια αγωνιστες φιλε. Λογια μονο. Οι πραξεις μας, αυτο ειμαστε.
Ποιες ειναι?

Ο σπορος που τοσο σημαντικος μου φαινοταν παντα, τωρα ισχυ δεν εχει και δεν αρκει ουτε σε μενα.
Τι να τον κανουμε τον σπορο οταν φυτευεται σε χωμα αγονο? Πετρα εισαι.
Η μονη σου χορδη που αγγιχτηκε πραγματικα ειναι εκεινη του εγω. Η ευαισθησια σου ειναι το να φανεις, να παρεις τα 15 λεπτα που σου αναλογουν. Ποσο να κρατησει? Ιδεες, ιδανικα, ολα δανεικα και, γαμωτο, γιατι δεν τα νιωθεις?
Σε καιει το τι θα παρεις κι οχι το τι θα δωσεις. Κι αν δωσεις θα ειναι ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ.
Για να παρεις ευσημα, ευχαριστω, τροφη για τη σκια μεσα σου και την ταυτοτητα.
Αλοιμονο και να'πιανες τι σου λεω τωρα...
Γι' αυτο δεν σ' εμπιστευομαι και γι'αυτο δεν σε χωνευω.

Λογια, λογια, ΛΟΓΙΑ!
Τι να τα κανω τα λογια σου ρε που ειναι πιο κενα κι απ'το Τιποτα? Τι να τα κανω τα ποσταρισματα σου με τα λογια της Γωγου οταν δεν σε καψαν ποτε μεσα σου ωστε να τα νιωσεις? Τι να τον κανω τον καθρεφτη μωρε?
Ποιος Σπορος? Δεν βλεπω τον Σπορο, μονο το γαμημενο σου εγω πισω απο αναριθμητα ΛΟΓΙΑ δανεικα.
Ιδια σκατα εισαι κι εσυ κι εσυ κι εσυ. Εκλιπαρω ωρες ωρες να με αποδειξεις λαθος.

Δεν θελω να ειμαστε λιγοι, θελω να ειμαστε πολλοι, η χαραμαδα να ανοιξει διαπλατα, σπαζοντας την γαμημενη επιφανεια να γεμισει ο τοπος ΦΩΣ. Τοσο που θα μας τυφλωσει.
Ομως δεν θελω το στιγμιαιο, δεν θελω το πυροτεχνημα που παλι το σκοταδι σου θα ρουφηξει και θα ξεχαστει. Λογια, επιφανεια και γαμημενες εγωπαθειες. Γαμημενος ελιτισμος απο δηθεν αλτρουιστες, δηθεν, δηθεν, δηθεν. Οι τιτλοι σε μαραναν.

Μη δηλωνεις τιποτα και μην αυτοπροσδιοριζεσαι. Πραξε. Πραξε για να σε πιστεψω. Πραξε μπας και σε πιστεψεις κι εσυ, γαμησε με εμενα.
Αγαπα ρε. Εχεις τ' αρχιδια?

Ειμαι μικροσκοπικη και τα λογια μου μπερδεμενα αλλα εσυ αδερφε μου κι εσυ αδερφη μου δεν χρειαζεσαι επεξηγησεις γιατι ξερεις.
Αν δεν γνωριζεις θα με ρωτησεις κι αν δεν γνωριζω θα σε ρωτησω, θα κουβαλησει ο ενας τον αλλον, θα μοιραστουμε, θα δειξει ο ενας στον αλλον, δασκαλος θα γινει ο ενας του αλλου και, μαντεψε.. ο κοσμος θ'αλλαξει.

The Barber's speech

I'm sorry, but I don't want to be an emperor. That's not my business. I don't want to rule or conquer anyone. I should like to help everyone, if possible, Jew, gentile, black man, white. We all want to help one another. Human beings are like that. We want to live by each other's happiness — not by each other's misery. We don't want to hate and despise one another.
In this world there is room for everyone. And the good earth is rich and can provide for everyone. The way of life can be free and beautiful, but we have lost the way. Greed has poisoned men's souls, has barricaded the world with hate, has goose-stepped us into misery and bloodshed. We have developed speed, but we have shut ourselves in. Machinery that gives abundance has left us in want. Our knowledge has made us cynical. Our cleverness, hard and unkind. We think too much and feel too little.

Charlie Chaplin - The Barber's speech (The Great Dictator)

Σε μια συνέντευξή του, ο τότε νεαρός μπασίστας των Idols, Ντέμης Ρούσσος,  είχε αναφερθεί στην έμπνευση του τραγουδιού "Τρικυμία στην καρδιά μου": «το τραγούδι είναι διαχρονικό και εμπνευσμένο από τις άσπονδες φιλίες και τους ανεκπλήρωτους έρωτες.

Θα το τραγουδάμε για πολλά χρόνια και για όσο θα υπάρχουν πισώπλατες μαχαιριές από φίλους.»

  Αφήνοντας στην άκρη τους ανεκπλήρωτους έρωτες, γιατί κατά τη γνώμη μου είναι μια άλλη, πονεμένη ιστορία, πιάνουμε τις άσπονδες "φιλίες". Η λέξη φιλίες σε εισαγωγικά. Διότι άν ήταν πραγματικές δεν θα ήταν άσπονδες.

  Και θέλω να απευθυνθώ σε σένα, που για τον χ,ψ λόγο υπήρξες η/ο άσπονδη/ος φίλη/ος. Δεν θα σε ρωτήσω γιατί το έκανες, δεν είμαι εγώ που θα σε κρίνω, προφανώς θα είχες λόγους που δεν θα τους καταλάβω και στο κάτω κάτω απλά δεν με ενδιαφέρει. Θα σε ρωτήσω μόνο πως ένιωσες. Πώς ένιωσες λοιπόν όταν υπήρξες εσύ το θύμα σε μια τέτοια σχέση? Πώς ένιωσες όταν συνειδητοποίησες οτι σε κοροϊδεύουν και μάλιστα μπροστά στα μάτια σου? Πώς ένιωσες όταν το χέρι που κρατούσες για να στηρίξεις, έβαλε μια λεπίδα στην πλάτη σου την στιγμή που εσύ άπλωνες τα χέρια σου για αγκαλιά? Γιατί δεν νομίζω στα 20 τόσα χρόνια σου να μην έχεις βρεθεί ποτέ σε αυτή την κατάσταση.

  Αφού όμως έχεις βρεθεί, το να βάζεις κάποιον σε αυτή τη διαδικασία εν γνώση σου, σε καθιστά ρηχό, εγωιστή και επιφανειακό σαν άνθρωπο. Άρα σου άξιζε το βρώμικο παιχνίδι που έπαιξαν κάποιοι σε βάρος σου. Απο την άλλη πλευρά, στην περίπτωση που δεν έχεις βρεθεί ποτέ σε μια τέτοια κατάσταση και παρόλα αυτά το κάνεις, γίνεσαι αυτόματα κακός άνθρωπος... Πιστεύω πως δεν σου αρέσει να χαρακτηριστείς απο καμία εκ των δύο εκδοχή.

  Επίσης, θέλω να σου πω πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι θύματα και δεν θα καθίσουν όλοι με σταυρωμένα χέρια βλέποντάς σε να τρίβεις τα δικά σου απο ευχαρίστηση. Οι άνθρωποι είναι εκδικητικοί. Θα αντιδράσουν. Και δεν ξέρεις ποιά θα είναι η πιθανή αντίδραση του καθενός. Και τότε δεν νομίζω να συνεχίζεις να τρίβεις τα χέρια σου και να χαμογελάς χαιρέκακα. Τότε θα είσαι και πάλι απο την πλευρά του θύματος, με τη διαφορά πως αυτή τη φορά, θα φταις. Και το τίμημα θα είναι μεγάλο. Άλλωστε, πρέπει να έχεις μάθει παιδιόθεν, πως όταν αρχίζεις να παίζεις με ξένα παιχνίδια, θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να χάσεις και τα δικά σου..!