Λεπρός στέκεται στις σκάλες μου. Ιου. Τον προσπερνάμε γρήγορα γιατί κάποιος του αγγίζει τα πόδια και μου λέει οτι δεν είναι κολλητικό αλλά εγώ βλέπω τις ανοιχτές πληγές πάνω του και την κιτρινίλα, το πύον και σιχαίνομαι. Δε θυμάμαι ποιός ήταν μαζί μου ούτε τα περισσότερα που γίναν, θυμάμαι μόνο οτι τρέχοντας προς τα πάνω κι ανεβαίνοντας στο σπίτι της Λίζας, τη βρήκαμε όρθια και χαμογελαστή όπως πάντα μόνο που είχε δυο τρυπούλες πάνω της που ματώναν.
Η μία έβγαζε αίμα κόκκινο και η άλλη λευκό.
Δεν υπάρχει λευκό αίμα ρε Αλις..
Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010
Σε λίγο,για λίγο
Φφσσσσσσττ!
Άναψε. Και καθώς άναβε με μια τσαντισμένη φλόγα, πέφταν μικροσκοπικά κομματάκια καμμένου χαρτιού, άλλα βιαστικά κι άλλα με το πάσο τους. Χαζεύω το πορτοκαλοκόκκινο χρώμα και τη λάμψη που του προκαλώ, σε κάθε μου τζούρα.
Βίβες, Αλις..
-..βίβες ρε.
Ακούω αυτό και σκέφτομαι πως μόλις ανακάλυψα πως θα ακουγόταν η μαστούρα αν είχε φωνή. Άθλια λέξη η "μαστούρα".
Δε ξέρω αν το πίνω για να σκεφτώ καλύτερα ή για να μη σκέφτομαι καθόλου
Ποτέ άλλωστε, με πολύ σπάνιες εξαιρέσεις, δε το' σκαγα μόνη μου. Μα πρέπει να κάνω οπωσδήποτε ενα απο τα δυο: είτε να σκεφτώ σοβαρά, στρέϊτ τα πράγματα, είτε να σταματήσω τελείως και παντελώς να σκέφτομαι. Γιατί ήδη "σκέφτομαι" πολύ.
Σε λίγο,για λίγο θα νιώθω καλύτερα.
Ψάχνομαι ρε, πολύ βαθιά μέσα μου αλλά δε ξέρω τι ψάχνω να βρώ. Με την μανία που ψάχνει ο ξυλουργός κάποιο εργαλείο, κάποια τανάλια ή κάτι που του είναι χρήσιμo εκείνη τη στιγμή.
Εχω βάλει το χέρι βαθιά μέσα και αναμοχλεύω τα πάντα. Εγώ το κάνω αυτό? Μόνη μου πάντα υποθέτω..
.And I hate you for doing this And I hate you for saying that
Άφησα την άκρη του τσιγάρου να χαϊδευτεί στη κοιλότητα του σταχτοδοχείου. Μου θύμισε τον γάτο μου όταν τρίβεται σε εύκαιρα πόδια. Έκανε όμορφη μύτη.
Γαμώτο πρέπει να ξυπνήσω το πρωί, πρέπει να κοιμηθώ.
Ξαπλώνω και κοιτάω ταβάνι. Κι άλλη τζούρα. Τώρα κοιτάω τους σχηματισμούς του καπνού καθώς ανεβαίνει κι εγώ είμαι απο κάτω. Πάντα σπειροειδή. Κλείνω τα μάτια να κοιμηθώ αλλά δε παίζει.
πφφ σκέφτομαι σκέφτομαι και σκέφτομαι γιατί αν δε το λύσω εγώ δε θα μου το λύσει κανένας. Κι αν δε λυθεί θα γίνει μπόγος. Φορτίο. Αυτό δε θα αφήσω να γίνει. Κάπως..κάπως πρέπει "να".
Ξανανάβω λοιπόν το μισοσβησμένο τσιγάρο με Cassidy στο repeat.
Παίρνω τη λογική μου και την κάνω κομμάτια, την παίζω στο χέρι μου και την πλάθω σαν πλαστελίνη σε διαφορετικά κάθε φορά, σχήματα και τα δοκιμάζω για να δώ αν κολλάνε.
Δεν είναι εύκολο και θέλει λίγη πίεση. Την αφήνω για λίγο στην άκρη να ξεκουραστούν τα δάχτυλά μου απ' το ζούληγμα για να την ξαναπιάσω αργότερα.
Παράξενες αναπνοές, κάποιες μεγάλες αλλά αντί να νιώθω το στήθος μου να γεμίζει οξυγόνο, νιώθω να γεμίζει υγρό τσιμέντο. Φφφ, σε λίγο θα νιώθω καλύτερα.
Αποφασίζω να χέσω τη σκέψη και το Rubik's cube γι' απόψε και να κοιμηθώ. Κοντεύει 5 κι αύριο μέρα είναι για να ξεφτιλιστώ στη "σκέψη" όσο θέλω.
Σε λίγο,για λίγο θα νιώθω καλύτερα. ...Για λίγο...
The same three words each time I am fine
Νιώθω ήδη καλύτερα. ..
Άναψε. Και καθώς άναβε με μια τσαντισμένη φλόγα, πέφταν μικροσκοπικά κομματάκια καμμένου χαρτιού, άλλα βιαστικά κι άλλα με το πάσο τους. Χαζεύω το πορτοκαλοκόκκινο χρώμα και τη λάμψη που του προκαλώ, σε κάθε μου τζούρα.
Βίβες, Αλις..
-..βίβες ρε.
Ακούω αυτό και σκέφτομαι πως μόλις ανακάλυψα πως θα ακουγόταν η μαστούρα αν είχε φωνή. Άθλια λέξη η "μαστούρα".
Δε ξέρω αν το πίνω για να σκεφτώ καλύτερα ή για να μη σκέφτομαι καθόλου
Ποτέ άλλωστε, με πολύ σπάνιες εξαιρέσεις, δε το' σκαγα μόνη μου. Μα πρέπει να κάνω οπωσδήποτε ενα απο τα δυο: είτε να σκεφτώ σοβαρά, στρέϊτ τα πράγματα, είτε να σταματήσω τελείως και παντελώς να σκέφτομαι. Γιατί ήδη "σκέφτομαι" πολύ.
Σε λίγο,για λίγο θα νιώθω καλύτερα.
Ψάχνομαι ρε, πολύ βαθιά μέσα μου αλλά δε ξέρω τι ψάχνω να βρώ. Με την μανία που ψάχνει ο ξυλουργός κάποιο εργαλείο, κάποια τανάλια ή κάτι που του είναι χρήσιμo εκείνη τη στιγμή.
Εχω βάλει το χέρι βαθιά μέσα και αναμοχλεύω τα πάντα. Εγώ το κάνω αυτό? Μόνη μου πάντα υποθέτω..
.And I hate you for doing this And I hate you for saying that
Άφησα την άκρη του τσιγάρου να χαϊδευτεί στη κοιλότητα του σταχτοδοχείου. Μου θύμισε τον γάτο μου όταν τρίβεται σε εύκαιρα πόδια. Έκανε όμορφη μύτη.
Γαμώτο πρέπει να ξυπνήσω το πρωί, πρέπει να κοιμηθώ.
Ξαπλώνω και κοιτάω ταβάνι. Κι άλλη τζούρα. Τώρα κοιτάω τους σχηματισμούς του καπνού καθώς ανεβαίνει κι εγώ είμαι απο κάτω. Πάντα σπειροειδή. Κλείνω τα μάτια να κοιμηθώ αλλά δε παίζει.
πφφ σκέφτομαι σκέφτομαι και σκέφτομαι γιατί αν δε το λύσω εγώ δε θα μου το λύσει κανένας. Κι αν δε λυθεί θα γίνει μπόγος. Φορτίο. Αυτό δε θα αφήσω να γίνει. Κάπως..κάπως πρέπει "να".
Ξανανάβω λοιπόν το μισοσβησμένο τσιγάρο με Cassidy στο repeat.
Παίρνω τη λογική μου και την κάνω κομμάτια, την παίζω στο χέρι μου και την πλάθω σαν πλαστελίνη σε διαφορετικά κάθε φορά, σχήματα και τα δοκιμάζω για να δώ αν κολλάνε.
Δεν είναι εύκολο και θέλει λίγη πίεση. Την αφήνω για λίγο στην άκρη να ξεκουραστούν τα δάχτυλά μου απ' το ζούληγμα για να την ξαναπιάσω αργότερα.
Παράξενες αναπνοές, κάποιες μεγάλες αλλά αντί να νιώθω το στήθος μου να γεμίζει οξυγόνο, νιώθω να γεμίζει υγρό τσιμέντο. Φφφ, σε λίγο θα νιώθω καλύτερα.
Αποφασίζω να χέσω τη σκέψη και το Rubik's cube γι' απόψε και να κοιμηθώ. Κοντεύει 5 κι αύριο μέρα είναι για να ξεφτιλιστώ στη "σκέψη" όσο θέλω.
Σε λίγο,για λίγο θα νιώθω καλύτερα. ...Για λίγο...
The same three words each time I am fine
Νιώθω ήδη καλύτερα. ..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)