Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Περίοδος εξετάσεων φίλοι μου. Σαν να έχει περίοδο το σύμπαν ολόκληρο με τα νεύρα του προεμμηνορρυσιακού και του φταίνε ολοι και ολα. Τι κρίμα που δεν υπάρχει μπουσκοπαν να μπουκώσουμε το σύμπαν να σκάσει επιτέλους τη μουρμούρα.

Κατσε ναι, αλλιώς ξεκίνησα. Α, μπράβο εξετάσεις.

Διαβάζω που λέτε. Οχι συστηματικά αλλά το κάνω. Είμαι με τρεις ωρες ύπνο,κεφάλι πατάτα από το διάβασμα και διάθεση να χώσω μπετόβεργα σε άνθρωπο as we speak. Type. Whatever. Πριν από 2 χρόνια ήρθε το κλιματιστικό μου και 2 χρόνια κάθεται στη κούτα κι εγώ ψοφολογάω τα καλοκαίρια με τον κουτσό ανεμιστηράκο που αν δε βαράει κατευθείαν πατούσα-μέτωπο-πατούσα την εγάμησες από τη ζέστα.
Σήηηηημερα λοιπόν εδέησαν οι τεχνικοί να έρθουν κι εγώ το έμαθα τελευταία με ενα "ξύπνα, ήρθε ο Πέτρος να βάλει το κλιματιστικό. (όπου Πέτρος, ο άνθρωπος που τα κάνει ολα και συμφέρει σε ενα σπίτι με 2 γυναίκες που ούτε λάμπα δεν μπορούν ν' αλλάξουν,η μία γιατί είναι κοντή και η άλλη γιατί φοβάται οτι θα τινάξει το τετράγωνο στον αέρα κατα λάθος. Ο Πέτρος μας αποκαλεί "κουμπάρα". Οχι, ο Πέτρος δεν είναι gay. Ο Πέτρος είναι και bodyguard όταν δεν μαστορεύει. Και παίζει τουμπερλέκι. Ο Πέτρος τα σπάει τελικά)
Μέσα σε 3 λεπτά σηκώθηκα, κουτούλησα στο κάτω μέρος του τζαμένιου "γραφείου" μου,έβαλα μια ζακέτα,πρόλαβα να γρυλίσω βρισιές σε διάφορες γλώσσες και διαλέκτους και ανέβηκα τη σκάλα να φτιάξω καφέ. Το δωμάτιο μπουρδέλο. Φακ ιτ λέω, ο Πέτρος είναι.
Μέχρι που μπήκαν στο σπίτι μαζί με τον Πετράκη κρατώντας μια σκάλα και διάφορα σύνεργα 2 παλικάρια που κολάζαν και κατάκοιτη 90χρονη πρώην ιερόδουλη καλημερίζοντάς με με τα χαμόγελα της κρεστ. Η αντίδρασή μου ήταν απλά να στρίψω ενα τσιγάρο και να βάλω Mayhem στο λαπτοπ στο σαλόνι μουρμουρίζοντας καλημέρα με τις πυτζάμες μου. Ακολούθησε μινι καυγάς με τη μανούλα μου και το timing της. Δεν έχω ξανακατέβει έκτοτε. Υποψιάζομαι τόνους σκόνης από το τρυπάνι και το κλιματιστικό βαλμένο κάπου που πραγματικά δεν θα έπρεπε να είναι (α, εχω τους λόγους μου).Τώρα που το σκέφτομαι, πραγματικά ελπίζω να μην άφησα πάλι κανα σουτιέν να κρέμεται πουθενά 'κει μέσα.
Τι κακό κι αυτό να μην ενημερώνουν,ε?

Περίοδος εξετάσεων.
Σε γενικές γραμμές αυτές τις μέρες η διάθεσή μου είναι κομπλέ, (του σύμπαντος οχι).
Έφτιαξα και μια τούρτα Yoda για τα γενέθλια του δικού μου.

Highlight: δεν διαλύθηκε κατά τη μεταφορά προς Φιλ/φεια.
Μασίφ και κεϊκοειδές. Must work on that... (Λίλα σου χρωστάω φοτοζ)
Η τούρτα είχε βάση κέϊκ σοκολάτας με γέμιση κρεμα φράουλα και κομμάτια lila pause και επικάλυψη buttercream, μαύρης και λευκής σοκολάτας.
O Yoda (ή τουλάχιστον αυτό που θα ήθελε να μοιάζει με τον Yoda) είναι φτιαγμένος με τα χεράκια μου από ζαχαρόπαστα και βαμμένος στο χέρι με χρώματα ζαχαροπλαστικής, κακάο και vodka.
Περιέργως it did taste good αν και από το βάρος του στο τέλος έμοιαζε με παππού έτοιμο να πέσει. Ή να κλάσει. Something along those lines.

Όποιος με αγαπάει θα μου κάνει δώρο το σετ gel colours ζαχαροπλαστικής Wilton που στο Ελλάντα δεν υπάρχει και τυραννιέμαι με χρώματα από το Βασιλόπουλο που είναι για το πιπί?
Πλιζ?

Ονειρεύτηκα(όσοι από σας με ξέρετε καλά, ξέρετε οτι τα όνειρά μου δεν είναι ποτέ νορμάλ) οτι μεταξύ άλλων αλλοπρόσαλλων που περιελάμβαναν ενα σετ τραπεζαρίας που είναι δεμένο με σχοινιά 5-6 ορόφους στο κενό κι εμένα να πρέπει να κάτσω εκεί και να κάνω κούνια, έπρεπε να σώσω τον Γ από κάτι κακό που τον κηνυγούσε και ο μόνος τρόπος για να το κάνω βρισκόταν γραμμένος σε ενα χαρτι. Στο χαρτί ήταν γραμμένη η συνταγή για banoffee. (?)

Πηδάω πάλι από το ενα θέμα στο άλλο, καμία συνοχή στις σκέψεις μου.

Πέθανε το ιγκουάνα. Ετσι ξαφνικά μια μέρα και χωρίς λόγο. Γαμώτο. Είμαι να σκάσω με το μαλακισμένο, το αγάπησα 5 χρόνια που το είχε ο Andy και ενα χρόνο που αλώνιζε στο δωμάτιό μου. Αμάν πια.

Έχω αφήσει την "αποκατάσταση των προσφύγων και την ελληνοτουρκική ανταλλαγή" στη μέση.Πρέπει..να..διαβάσω.. πρεπει..να.. δια-ζζζζ-βασζζζζζω.......

Δεν υπάρχουν σχόλια: