Βασιλιάς

Περπατάς ατσούμπαλα στον Πειραιά, τα ρούχα σου είναι βρώμικα, τα μαλλιά σου είναι μια μεγάλη τζίβα και μυρίζεις άσχημα.
Δεν μυρίζεις δρόμος, ούτε ιδρώτα, μυρίζεις ταλαιπωρία, κούραση, απλυσιά, απογοήτευση και απόγνωση.
Φοράς 2 μπουφάν το ενα πάνω στο άλλο και σκέφτομαι πως μπορεί να αντέχεις με τέτοια ζέστη?
Υποθέτω πως δεν έχεις άλλα ρούχα κι έτσι τα φοράς όλα μαζί και τα κουβαλάς σαν θησαυρό γιατί θα ξανάρθουν κρύες μέρες. Και μετά τι θα σε κρατά ζεστό?
Τα παπούτσια σου είναι πολύ μεγάλα και περπατάς παράξενα.
Είσαι μικροσκοπικός. Τόσο αδύνατος.
Θεέ μου, πόσο μου θυμίζεις παιδί κι ας είσαι γύρω στα..δεν ξέρω, 30?
Στην αρχή έκανες νεύμα για φωτιά να ανάψεις το τσιγάρο που κρεμιόταν από τα χείλη σου. Δεν μίλησες, απλά έκανες νεύμα. Νόμιζα πως τα'χες χαμένα έτσι που κοιτούσες κάτω.
Σου προσφέραμε φωτιά κι ευγενικά προχώρησες παρακάτω, δεν ζήτησες τίποτ' άλλο.
Περπάτησα προς τη στάση μου και συ προχωρούσες μπροστά μου κουρασμένα. Εκατσες στο πεζούλι και έριξες το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια. Διστακτικά και τρέμοντας άπλωσες το χέρι να ζητήσεις ελεημοσύνη αλλά κιχ δεν έβγαλες και το βλέμμα σου παρέμεινε καρφωμένο στα πόδια σου...

Ποιός ξέρει, ίσως είσαι κάπου, σε κάποια χώρα μαγική, βασιλιάς.
Ίσως οι υπήκοοι σου σου φέρνουν δίσκους με φαγητά, φρούτα, κρασί και βαμβακερά πανιά για τις πληγές σου.
Ίσως είσαι καλοκάγαθος βασιλιάς,μικρός πρίγκιπας και το βασίλειό σου είναι ο κόσμος όλος.

Ενα μπουκάλι νερό, ενα κρουασάν απ'το περίπτερο κι ενα ευρώ. Δεν είχα παραπάνω..
Μου έριξες ενα βλέμμα σαν να σου είχα χαρίσει πηγή δροσερού νερού ολόκληρη.
Κι ένιωσα αβοήθητη που δεν είχα πηγή αληθινή να σου δώσω να δροσιστείς και να πλυθείς.

Είσαι μικροσκοπικός. Τα ρούχα σου είναι σκισμένα,βρώμικα και μυρίζεις άσχημα.
Μα παραμένεις βασιλιάς, το ξέρω..
And I think to myself...