Δώστε μου κάτι.
Κάτι να ρίχνω τ'αεροπλάνα
να τα βλέπω να πέφτουν
και να κάνουν ΜΠΟΥΜ στο έδαφος
και με το κάρμα μου τα βρίσκω μετά.
Δώστε μου κάτι να τα ρίξω όλα όσα βλέπω
μέχρι να μην μείνει κανένα πιά στον ουρανό
αν στον ουρανό δεν είναι εκείνα που σε πάνε ταξίδια
και ουρανός πια δεν είναι
κι ούτε γαλάζιος είναι
ούτε ανοιχτός, καθαρός, δυνατός κι όμορφος είναι
αλλά άρρωστος, γκρί και ψεύτικος
πανί θεάτρου έτοιμο να σκιστεί
να φανεί το μαύρο στόμα
Δεν μπορώ να κάνω κάτι από δω που είμαι. Συγγνώμη, το θέλω.
Τα βλέπω κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Γραμμές. Κοιτούσα ψηλά και με το δάχτυλο τα έδειχνα, ρωτούσα τι είν'αυτά, μου λέγαν σύννεφα. Μα πως, μαμά.. Τα σύννεφα τα φτιάχνουν οι πιλότοι?
Ε, θα τα φτιάχνουν οι πιλότοι..
Είμαι πολύ μικρή να τα πιάσω με το χέρι να τα κατεβάσω, δε φτάνω μέχρι εκεί
να τα βάλω στη σειρά,σ'ενα σκονισμένο χαρτόκουτο, παιχνίδια μου να τα εχω
και να φαντάζομαι ταξίδια. Αεροπλάνο σημαίνει ταξίδι.. οχι?
Αεροπλάνο σημαίνει δηλητήριο.
Σημαίνει ψέμα.
Σημαίνει άρρωστοι άνθρωποι γύρω μου.
Σημαίνει προδοσία.
Σας μισώ γι'αυτό
Σας μισώ που δηλητήριο γεμίσατε τα πάντα
μαζί και τις ψυχές μας
τα λογικά μας
τη Γή, το νερό, το χώμα
εμάς.
Σας μισώ γι'αυτό που κάνετε.
Γι'αυτό που είστε.
Δώστε μου κάτι ρε.
Αν όχι όπλα πολέμου που τα φοβάμαι,
τουλάχιστον ελπίδα..
1 σχόλιο:
"Δώστε μου κάτι ρε.
Αν όχι όπλα πολέμου που τα φοβάμαι,
τουλάχιστον ελπίδα.."
Εαν ενδιαφερεσαι στειλε mail!
Δημοσίευση σχολίου