Θρί λίτλ μπέρτζ

Δε μου αρέσει στ' αλήθεια η κοκα κόλα.
Παρ' αυτα λύσσαξα σήμερα να πιω και αν δεν έβρισκα μια μέσα στο δεκάλεπτο παράκρουσης κακά πράγματα θα συνέβαιναν.
Το πρωινό το πέρασα στο ΙΚΑ βασικά. Η 6η επίσκεψή μου εκεί,ούτε κι αυτή τη φορά είχε πλάκα, άλλωστε να ψάχνεις τα ένσημά σου σε 3 περιοχές της Αθήνας πόσο διασκεδαστικό μπορεί να είναι?
Την πρώτη φορά άντεξα γιατί ήμουν κλασμένη. Αλλά παρέδωσα απλή αίτηση γεμάτη μουτζούρες και ημερομηνία γέννησης 2009. Έτσι αποφάσισα να μη ξαναπιώ όταν έχω να συμπληρώσω πράγματα σημαντικά και εύκολα να ξεχάσεις όπως το όνομά σου και την ημερομηνία γέννησης σου.
Τη δεύτερη φορά έζησα την καλτίλα της ανοργασμικιάς δημόσιας υπαλλήλου που την ενοχλούν όλα.
Η τρίτη και τέταρτη φορά μου συστήσαν κι άλλους δυσκοίλιους υπάλληλους. Φυσικά όλοι έχουν την απαίτηση να καταλαβαίνεις τι σου ζητάνε(που συνήθως στο ζητάνε είτε με τα μάτια, είτε με άναρθρες κραυγές) όταν σου λένε να φέρεις ένα σδοφιθεριφθ αλλά δε σου λένε από που, ούτε τι είναι κι αν κάνεις το λάθος να τους δείξεις οτι δεν έχεις ιδέα για ποιό πράγμα μιλάνε..ωωωχ..μέγα σφάλμα φίλοι μου, ΠΟΤΕ μη δείξετε οτι δε ξέρετε ακριβώς τι χρειάζεται για μια διαδικασία στο ΙΚΑ, θα σας φάνε ζωντανούς.
Είναι λες και περιμένουν το θύμα τους κι όπως η γάτα με το αρούρι να ξεκινήσουν το παιχνίδι τους. Μέχρι το αρούρι(στη προκειμένη περίπτωση εμείς) ζαλισμένο και φρικαρισμένο να παραδώσει και όπλα και να πεί "ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΒΓΑΛΕ ΜΕ ΑΠ' ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΜΟΥ!! ...α,χρειάζομαι πρώτα μια αίτηση και πρωτόκολλο ε?"
Σκεφτείτε το, πόσο καλά μπορεί να περνάνε αυτοί οι άνθρωποι στις δουλειές αυτές? Δε θα σαλτάρουν? Θα σαλτάρουν. Ε, να μη βρούν οι έρμοι τρόπους να ξεσπάσουν?
Η τελευταία φορά στη Γλυφάδα έληξε κάπως έτσι.. :
Υπάλληλος ξανθιά, γύρω στα 50,στραβομουτσουνιασμένη : "Τα ένσημά σας είναι στο Κορωπί, εκεί να πάτε απο μένα τι θέλετε!"
Εγώ: "Ψάξτε σας παρακαλώ στον υπολογιστή, εγώ σ' αυτό το ΙΚΑ είμαι γραμμένη, αλλά η εδρα της εταιρίας είναι στο Κορωπί"
Υπάλληλος: "πφφφφφφφ!! Και τι σχέση έχει τότε το Κορωπίιιι???"
Εγώ: "Κι εγώ που να ξέρω?? Εσείς με στέλνετε απο δώ κι απο κει! Μάλλον έχει σχέση αλλά ΕΣΥ δεν έχεις χέσει πρόσφατα! Δυσκοίλια βλαμμένη!"..
Κι όλο αυτό απλά για να μου βάλουν μια ρημαδοσφραγίδα στη βεβαίωση εργοδότη με τα ένσημά μου.
Μεγάλο δράμα αυτά τα ένσημα κύριοι. Αφού δεν εδέησαν από την εταιρία να μου τα περάσουν έπρεπε να τους ζητήσΩ να μου τα στείλουν απο την Παιανία με μια βεβαίωση.
Και μου τα στείλαν. Τα μισά. Οταν πήρα λοιπόν το λογιστή τους και τους ρώτησα που είναι τα υπόλοιπα ένσημά μου, οέο? Του 2008 οέο? Έλαβα την απάντηση "α..τα ήθελες?"
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΠΑΚΛΑΒΑ? ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΘΕΛΩ?

Ο μόνος λόγος που δεν πήγα με γκαζάκια στο χέρι στο εν λόγω σπίρτο ήταν οτι έφευγα την επόμενη μέρα για Ιθάκη (εδώ ακούγεται μουσική κρουαζιερόπλοιου)

Σαν ξαναβγείς στο πηγαιμό για την Ιθάκη..

Ααα ήταν πολύ ωραία. Είχε περισσότερες σφήκες από πέρσι, φάγαμε μια βδομάδα ψάχνοντας υδραυλικό, τρώγαμε κονσέρβες, ξιφία και χταπόδι στη πέτρα, ψαρέψαμε στο λιμάνι 2 χρυσόψαρα κι ένα μαύρο βρακί (το σουτιέν αγνοείται) και τις τρείς πρώτες μέρες τις περάσαμε κλεισμένοι μέσα γιατί καήκαμε στο καράβι και είχαμε γίνει μπορντώ με ξεφλουδισμένες μάπες και 2 κιλά κρέμα στους ώμους ανα τακτά χρονικά διαστήματα.
Εγώ κατάφερα να κάνω και τα πόδια μου ριγέ γιατί αποφάσισα οτι πρέπει επιτέλους το εκρού του νεκρού που έχει εγκατασταθεί πάνω μου για χρώμα να το αντικαταστήσω με ένα, έστω ανθρώπινο δερματί βρε αδερφέ. Κι έτσι έκατσα στο μπαλκόνι κι ακούμπησα τα πόδια στα κάγκελα πίνοντας τον εξτραβαγκάντ φραπέ μου.
20 λεπτά αργότερα κι έχω κόκκινες ρίγες. Μπράβο Άλις.
Ήταν ωραία όμως, ανακάλυψα οτι ο λόκαλ ποιητής είναι και συγγενής μου και τα' σπασα. Πρέπει να θυμηθώ αργότερα να συνθέσω ενα ποίημα.

20, σχεδόν, μέρες πέρασαν στο Θιάκι και μετά πίσω. Με 31 λεπτά στο πορτοφόλι.
Καιιιιι συνέχεια με ΙΚΑ και ΟΑΕΔ.
Τζίζους..

Νομίζω (μη το ματιάσω παναγίτσα μου αν υπάρχεις) οτι σήμερα ο Γολγοθάς των ενσήμων έληξε αφού πήγα Κορωπί και Παιανία και αύριο ΟΑΕΔ.
Μη γυρίσει κανας εξυπνάκιας να μου πεί "μπράβο, ψήνεσαι" γιατί θα τον καρφώσω στο λαιμό με μπετόβεργα! Προτιμώ να πάω να ζήσω σαν ερημίτης, κάπου στο Θιάκι που έχει κι ολάκερο νετ καφέ με 2 ολόκληρους υπολογιστές μέσα, παρά να χρειαστεί να ξαναέρθω αντιμέτωπη με ο,τι έχει να κάνει με δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες.
ούγκ.



Τώρα θέλω πάλι κοκα κόλα