Λοιπόν

Κάπως πρέπει να εκφραστώ,κάπως πρέπει να εκφραστώ,κάπως πρέπει να εκφραστώ γιατί θα εκραγώ!

Λοιπόν:
Άκου, ανθρωπάκο..
Ήταν 5 μηνών όταν το σκότωσες. Ηταν το πιο γαμηστερό γατί του κόσμου κι εσύ ενας απύθμενα, ανυπέρβλητα και so fucking huge ΜΑΛΑΚΑΣ.
Κι εγω μια απαρηγόρητη τύπισσα με πρησμένα μάτια 3 μέρες τώρα.
Θέλω να μάθω γιατί οδηγεις σαν πουτάνας γιος πρωινιάτικα Κυριακής σε ήσυχο,ερημικό σχεδόν, δρόμο μέσα σε γειτονιά??
Που νομίζεις οτι είσαι, που νομίζεις οτι πας? Γιατί βιάζεσαι ρε ανθρωπάκο? Κυρίως γιατί γράφεις στ' αρχίδια σου το μωρό που μόλις σκότωσες? Σταμάτησες άραγε καθόλου να το κοιτάξεις, αν αναπνέει? Θαύμασες το έργο σου, σπουδαίε? Σκέφτηκες ποτέ, έστω για λίγο να δείξεις λίγη γαμημένη ανθρωπιά? Εξω από το σπίτι μου, εξω απο το σπίτι της την σκότωσες. Δεν την "πάτησες" την χτύπησες, ΔΕΝ πετάχτηκε απο πουθενά "ξαφνικά" για να μη την δείς γιατί ΔΕΝ πλησίαζε αυτοκίνητα και ΔΕΝ έχεις καμία δικαιολογία, όσες κι αν προσπαθησα να εφεύρω για να δικαιολογήσω την κατάσταση κι εσένα μαζί. Το ξέρω γιατί εγώ ρε γαμημένε μάζεψα το άψυχο κορμάκι της. ΕΓΩ ρε μούλε τη σήκωσα απο κάτω, ΕΓΩ ρε ξεφτίλη κάγκουρα έπρεπε να αντικρύσω το αίμα. ΕΓΩ ρε ΑΝΘΡΩΠΕ, πουτάνας γιε πήγα ξανά και ξανά στο σημείο εκείνο μπας και καταλάβω πως σκατά μπορεί να έγινε, γιατί το αίμα της είχε την τάδε φορά στο έδαφος και κάθε μα κάθε φορά προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω οτι "αυτό συμβαίνει συχνά". Ε, ξέρεις κάτι?
Άντε και γαμήσου.

Άντε γαμήσου κι εσυ που διαβάζεις και με κρίνεις, εσυ που διαβάζεις και γελάς, εσύ που με βρίσκεις υπερβολική. Τράβα αλλού.

Άντε και γαμήσου μαλάκα οδηγέ της πούτσας που παρακαλάω κάπως να μπορούσα να σε βρω μόνο και μόνο για να σου σκίσω τα λάστιχα, αφού δεν ξέρεις να οδηγείς, τότε δεν πρέπει να οδηγείς. Και ελα να μου ζητήσεις και τα ρέστα, μα τη Παναγία θα σου ξεριζώσω τα μάτια από τις κογχες τους με τα ίδια μου τα χέρια επειδή είσαι παντελώς άχρηστος, ανίκανος να νιώσεις και ψυχικά ανάπηρος.
Τι διαφοροποιεί ενα 5μηνο γατάκι από ενα 5μηνο ανθρωπάκι?
Οτι το "ανθρωπάκι" συνήθως γεννιέται μέσα στην αγάπη και την στοργή, ενω το ζώο οχι. Το ζώο γεννιέται μέσα στα ΣΚΑΤΑ ΣΟΥ, στους δρόμους ΣΟΥ, στη βρώμα ΣΟΥ, στα ξουτ και την κλωτσιά ΣΟΥ. Επιβίωσε όμως και κάπως βρέθηκε στο σπίτι μου. Χώραγε στην παλάμη μου. Το πρώτο της βράδυ εδώ γατζώθηκε από τα ρούχα μου και κοιμήθηκε στο σβέρκο μου.
Και άντε γαμήσου γιατί ήταν το πιο ιδιαίτερο γατί που έχω συναντήσει ποτέ κι ας την είχα μόνο 3 μήνες "φιλοξενούμενη" μέχρι να της βρώ το καλύτερο σπίτι. Αντε και γαμήσου γιατί το προηγούμενο βράδυ στα γενέθλιά μου συνειδητοποίησα οτι δεν θα μπορούσα ποτέ να την αποχωριστώ.
Και αντε γαμήσου γιατί η ζωή της διήρκησε λίγους μόνο μήνες, προτού της δοθεί όλη η αγάπη που άξιζε και φταίς ΕΣΥ γι' αυτό. Αλλά πφφ τι να καταλάβεις.. Αμφιβάλλω αν ένιωσες ποτέ ΑΛΗΘΙΝΗ αμοιβαία αγάπη. Αγάπη που δεν θα πάρεις ποτέ από άνθρωπο.

Ναι ρε μουνί, "ήταν απλά μια γάτα". Οπως κι εσυ είσαι "απλά ενας άνθρωπος".
Επειδή και μόνο την εγκατέλειψες και συνέχισες το δρόμο σου σκεφτόμενος οτι σου λέρωσε την αμαξάρα με το αίμα της.
Επειδή εκείνο ήταν αθώο πλάσμα κι εσύ το χειρότερο πράγμα. Αψυχο κρέας είσαι που κινείται και μιλάει. Τίποτ' άλλο, άνθρωπε.
Μπορώ να σκεφτώ πολλούς τεκμηριωμένους λόγους για τους οποίους σε βρίσκω κατώτερο μιας γάτας αλλά και να στους εξηγούσα δεν θα καταλάβαινες ούτε το 1%.

Απο τα βάθη της καρδιάς μου λοιπόν,
ΨΟΦΑ.