Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Βρέχει, πίνω ζεστή σοκολάτα και μαθαίνω, πες μαθαίνω, new baking tips and tricks.
Γαμώ μέχρι εδώ?
Γαμώ.

ταπ! ταπ!
what the hell?*γυρνάω, δεν βλέπω τίποτα. Συνεχίζω αμέριμνη να σερφάρω και να ακούω τη βροχή με την πόρτα ανοιχτή δίπλα μου*

ΤΑΠ!
Αντικρύζω ενα τέτοιο
να πεταρίζει στο σαλόνι πίσω μου και να προσγειώνεται με γδούπους στο πάτωμα.
Naturally χέζομαι, πετάγομαι από την καρέκλα και κρύβομαι στη σκάλα.
Βρίσκω τον χοντρό γάτο μου και τον αμολάω στο σαλόνι με μια υποψία απο τύψεις και μια υποψία ανακούφισης οτι άλλος θα το φροντίσει.. Μόνο για να δω τον γάτο μερικά δευτερόλεπτα αργότερα να τρέχει φρικαρισμένος απο το σαλόνι και να αρνείται να ξαναπάει μέσα.
Great. Βάλε εναν μπουχέσα να σου κάνει τη δουλειά Αλις, καλά να πάθεις.
Επιστρέφω λοιπόν με μια μυγοσκοτώστρα.
Τι να κλάσει θα μου πείς αλλα δε την ήθελα για να σκοτώσω τον δεινόσαυρο, απλώς για να προστατευτώ σε περίπτωση που μου επιτεθεί. Ω, σκάστε. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τις διαθέσεις των ακριδων, οκ?

Πουθενά το πλάσμα. Η πόρτα ακόμα ανοιχτή..ελπίζω να έφυγε μόνο του. Λογικά θα έφυγ..ΤΑΠ!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πάντως άμα του δώσεις μια ευκαιρία, μπορείς να το εκπαιδεύσεις να διώχνει τις γάτες.

Alice in fucked-up land είπε...

@ themadinme
Aw man, μα τις γάτες τις θέλω :s
Αν είναι ακόμα εδω μέσα και το εντοπίσω θα του δώσω την ευκαιρία να γίνει προσωπικός μου bodyguard. Εχει το μεγεθος και την ευκινησία και τρώει και λιγότερο από άνθρωπο. Νομίζω δηλαδή.

SILVIA είπε...

BEAUTIFUL POST!!!!!!!!!LOVE!!!

XX

AthenouKa είπε...

Axaxaxa!
Mou 8ymizeis emena!!!
etsi akrivws!!!!
xD