Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Mashed Potatoes

Λεπρός στέκεται στις σκάλες μου. Ιου. Τον προσπερνάμε γρήγορα γιατί κάποιος του αγγίζει τα πόδια και μου λέει οτι δεν είναι κολλητικό αλλά εγώ βλέπω τις ανοιχτές πληγές πάνω του και την κιτρινίλα, το πύον και σιχαίνομαι. Δε θυμάμαι ποιός ήταν μαζί μου ούτε τα περισσότερα που γίναν, θυμάμαι μόνο οτι τρέχοντας προς τα πάνω κι ανεβαίνοντας στο σπίτι της Λίζας, τη βρήκαμε όρθια και χαμογελαστή όπως πάντα μόνο που είχε δυο τρυπούλες πάνω της που ματώναν.
Η μία έβγαζε αίμα κόκκινο και η άλλη λευκό.

Δεν υπάρχει λευκό αίμα ρε Αλις..

5 σχόλια:

Λi είπε...

Υπάρχει?...

Alice in fucked-up land είπε...

Δε ξέρω, για να το ονειρεύτηκα μάλλον θα υπάρχει...Ε?

Λi είπε...

Ναι.. γιατί όχι...
Πραγματικά το πιστεύω!

Irene La Gamatius είπε...

Damn it! I like this blog. Εδώ θα κάτσω σταυροπόδι. Χαίρεται.

Alice in fucked-up land είπε...

Irene, Oh! Thanks :)
Βολέψου..