Συνταγές - Κοτόπουλο με Ουϊσκι

 Τρέμε Βέφα, Τζεϊμι Ολιβερ κρύψου, ήρθα με συνταγή:

Kοτοπουλο με ουισκι 

*"Αγοράζετε ενα κοτόπουλο 1200 γρ. και ενα μπουκάλι Ουίσκι.*
*Προβλέψτε , αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο, και μπείκον σε λωρίδες.*
*Για καλό και για κακό βεβαιωθήτε οτι εχετε και ενα βάζο μαγιονέζα.Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μία υποψία ελαιόλαδου.Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο 5 ) για 10 λεπ...τά.*
*Σερβιριστήτε ενα ποτήρι Ουισκι και πιειτε το. *
*Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφου πρώτα το τοποθετήσετε σε καταλληλο σκευος.*
*Βάλτε και πιειτε ακόμα ενα ποτήρι Ουισκι.*
*Επαναλάβατε αυτο το βήμα αλλες δυο φορές.*
*Μετά απο ένα τέπαρτο φουρνίστε το ανοιγμα για να επιγλέψετε το κλείσειμο του ψοτόπουλου.*
*Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία.*
*Μετά απο ενα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τελος πάτνων ..κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνο, ανοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε, βάλτε τελος παντων το φωτόπουλο απ την αλλη, καφήστε σε μια λωκο καλέκρα και καβετάστε κανα΄΄δυό φατήρια Κίσκη αμόκα. Νυστε, λυστε ψηστε το κουφόλουπο για μιση φώρα ακόμα .*
*3 λοτήρια αρφότερα ..Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χαμω, ( επεσε το μακαλισμένο) , καφαρίστε το, και γάλτε το σε μιάτο. *
*Φτάτε τα κούτρα σας απο το νέσιμο στο κάτωμα απ τα γάδια που μυθικαν στα κλαπάκια της μουζινας, μην αποχειραθητε να κησωθειτε, μια φαρά ειμαστε εδω μάτω, απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκια, ργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμητε ως το χρωι. *
*Την επομενη μέρα , παρτε μια ασπιρινη.*
*Πηγαινετε να φάτε κρύο kοτόπουλο με μαγιονεζα και καθαρίστε το μπουρ δέλο που δημιουργήσατε στην κουζινα.
την αλλη βδομάδα θα δοκιμασουμε την Κρητικη συνταγη :
Κατσικακι με τσικουδια !!!"

Σύνταγμα, 29/06/2011

Syntagma 29/06/2011 from GEORGIOS TSIOLIS on Vimeo.

Αυτό το βίντεο δημιουργήθηκε εξ'ολοκλήρου από τον Andreas Alter, ο οποίος κατέχει και τα πάσης φύσης πνευματικά δικαιώματα!! Κατά τον δημιουργό, οποιοσδήποτε διαμοιρασμός του συγκεκριμένου οπτικοακουστικού υλικού, είναι όχι μόνο ΘΕΜΙΤΟΣ αλλά και ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟΣ!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΝΤΡΕΑ!!!

The magical begging bowl

When you desire something, your joy depends on that something. If it is taken away, you are miserable; if it is given to you, you are happy. But only for the moment! That too has to be understood. Whenever your desire is fulfilled it is only for the moment that you feel joy. It is fleeting, because once you have got it, again the mind starts desiring for more, for something else.

Mind exists in desiring; hence mind can never leave you without desire. If you are without desire, mind dies immediately. That's the whole secret of meditation.


A beggar knocks on the door of an emperor; it is early morning. The emperor was coming out for a morning walk in his beautiful garden; otherwise it would have been difficult for the beggar to have an appointment with him. But there was no mediator to prevent him.

The emperor said, "What do you want?" The beggar said, "Before you ask that, think twice!" The emperor has never seen such a lion of a man; he has fought wars, has won victories, has made it clear that nobody is more powerful than him, but suddenly this beggar says to him, "Think twice of what you are saying, because you may not be able to fulfill it!"

The king said, "Don't be worried, that is my concern; you ask what you want, it will be done!"

The beggar said, "You see my begging bowl? I want it to be filled! It does not matter with what, the only condition is that it should be filled, it should be full. You can still say no, but if you say yes, then you are taking a risk."

The emperor laughed. Just a beggar's bowl... and he is being given a warning? He told his premier to fill the beggar's bowl with diamonds, so that this beggar would know who he was asking.

The beggar again said, "Think twice." And soon it became apparent that the beggar was right, because the moment the diamonds were poured into his begging bowl they simply disappeared!

The word began to spread like wildfire in the capital; thousands of people arrived to watch. When the precious stones were finished the king said, "Bring out all the gold and silver, everything! My whole kingdom, my whole integrity is being challenged." But by the evening everything had disappeared and there were only two beggars left--one used to be the emperor.

The emperor said, "Before I ask your forgiveness for not listening to your warning, please tell me the secret of this begging bowl."

The beggar said, "There is no secret. I have polished it, made it look like a bowl, but it is a human skull. You go on pouring anything into it and it disappears."

The story is tremendously meaningful. Have you ever thought about your own begging bowl? Everything disappears--power, prestige, respectability, riches--everything disappears and your begging bowl goes on opening its mouth for more. And the "more" takes you away from this. The desire, the longing for something else takes you away from this moment.

There are only two kinds of people in the world: the majority are running after shadows; their begging bowls will remain with them till they enter their graves. And a very small minority, one in a million, stops running, drops all desires, asks for nothing--and suddenly he finds everything within himself..

Αγανακτώντας με στυλ

Κυρίες μου, κυρίες μου, κυρίες μου...
Ναι, σε σας απευθύνομαι που κατεβήκατε στο Σύνταγμα σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα για να φύγετε μίζερες που χάλασαν τα μαλλιά, χάλασε το περίτεχνο μακιγιαζ σας από τον ιδρώτα που νομίζατε θα χύνατε στα σατεν σεντονάκια σας με το καινούριο γκομενάκι που είχατε σκοπό να τσιμπήσετε κάπου μεταξύ μούτζας και φτιαξίματος της φράτζας.

Ωραία.
Εστω οτι κατεβήκατε στο Σύνταγμα να διαδηλώσετε. Θυσιάσατε το στυλ σας? Με τόσο κόσμο εκεί, σκεφτήκατε ποτέ το φαίνεσθαι? Τς.. Κορίτσια δε θέλω τέτοια!
Αχ, υπάρουν κάμερες, ΠΩΣ θα εμφανιστούν τα μούτρα σας έτσι? Κι αν αύριο-μεθαύριο σας δείτε σε καμιά ανάρτηση τσαντιριού(σόρι, γι'αυτό σας έχω) και η μάσκαρα έχει τρέξει? Τι θα πεί το facebook? Οι φίλες σας? Το κοσμοψόλιταν?
FEAR NO MORE! Εδώ είναι ο απόλυτος οδηγός "Το Στυλ της Διαδήλωσης".
Δε χρειάζεται να μ'ευχαριστείτε, για σας τα κάνω όλα. (εκτός από τζάμια,ταβάνια και σιδέρωμα).
E,ναι λοιπόν! Τώρα η αγανάκτηση είναι σικ, το τέλειο μανικιούρ δίνει άλλο αέρα βρε παιδί μου στη μούτζα.
Αλλωστε μη ξεχνάμε, μπορεί πάνω στην αναμπουμπούλα να γνωρίσετε
τον έρωτα της ζωής σας εβδομάδας, σα λέτσοι θα είστε?
ΟΧΙ τρυφερές πριγκιπισσούλες μου!
Με τις πολύτιμες συμβουλές του σοβαρού,έγκριτου, σοβαρού,επιστημονικού ενδιαφέροντος (το είπα το "σοβαρού"?) άρθρου (κλικ στο "άρθρου" ξανθιές μου) τώρα κάθε τζόβενο γυναίκα διαδηλώνει χωρίς φόβο και πάθος αλλά με πάθος και στυλ!

Και μη μου ανησυχείτε λουλουδάκια μου, κανείς δε θα σας ρωτήσει αν ξέρετε για ποιό πράγμα διαδηλώνετε, κανείς δε θα ταλανίσει τα γκλίτερ μυαλουδάκια σας αφού κατα πάσα πιθανότητα θα νιώσουν μικροσκοπικοί κάτω από το βάρος του κύρους των δωδεκάποντών σας τα οποία ως γνωστόν δηλώνουν δυναμισμό και σιγουριά. Στην περίπτωση που προτιμήσετε τα ταπεινά all stars, φροντίστε να είναι φετινής κολλεξιόν μη σας πούν και χθεσινές. (είναι ασφαλής επιλογή, όλες οι επαναστάτριες αυτά φορούν) Βρε! Τώρα που το σκέφτομαι, γιατί να μην τα συνδυάσετε? Επανάσταση,θηλυκότητα και γούστο σε ενα!
Το στυλιστικό τμήμα του μπλογκ ετούτου έψαξε,βρήκε και σας προτείνει αυτά τα αριστουργήματα:
Κρίση ξε-κρίση πάντα επενδύουμε σε ενα ζευγάρι σικάτα και πάνω απ'ολα καλόγουστα παπούτσια για κάθε event. Δε θέλω τσιπιές τώραααα!

Τσιρίξτε την αντίθεσή σας (απλά φωνάξτε ο,τι λένε και οι άλλοι κι αν δε θυμάστε τα λόγια ή το λόγο που βρίσκεστε θυμωμένες έξω απο τη Βουλή δεν πειράζει. Ανθρωποι είμαστε)
Τσιρίξτε με χάρη αλλά ποτέ σε τονικότητα ίδια ή χαμηλότερη από του δίπλα- δεν είναι θηλυπρεπές αυτό,όλοι το ξέρουμε. Πάνω απ'ολα είμαστε κυρίες.

Οταν περάσει από μπροστά σας κάμερα, τεντώστε το λαιμό όσο μπορείτε, ρουφήξτε μάγουλα,κοιλιές,προγούλια και λάμψτε! Αυτή είναι η στιγμή σας. Σίγουρα θα σας σχολιάσουν όλα τα ειδησεογραφικά,θα είστε αναμφισβήτητα το πρόσωπο σε όλα τα εξώφυλλα, θα σας ερωτευτεί παράφορα όλη η Βουλή και θα αποφασίσει οτι για τα μάτια σας παρατάνε τα πάντα,μπορεί να δεχτείτε προτάσεις γάμου κι αυτή η Μερκελ (δεν χρειάζεται είπαμε να ξέρετε ποιά είναι, εσείς να είστε όμορφες μόνο) θα σκάσει από το κακό της που είστε τόσο θεές κι αυτή μια άσχημη 'κει πέρα.

Καλό θα ήταν να έχετε και μια εξτρα αλλαξιά μαζί σας, ενα φόρεμα κοκτεϊλ στα χρώματα του καλοκαιριού που είναι must, είναι καλή επιλογή καθώς είναι αερινο,μοδάτο και σεξι.
Προτείνουμε, για εξτρα εφέ να είναι στα χρώματα της σημαίας μας. Γιατί μη ξεχνάτε, είμαστε πάνω απ'ολα πατριώτισσες.


Το ακροδεξιό (σύμπτωση βρε) εγγυάται πως θα κλέψετε τις εντυπώσεις με το γκλάμουρνες. Φορέστε το άφοβα.

Το νεσεσερ με ολα τα καλλυντικά, βούρτσα και λακ, οδοντόβουρτσα,πιστολάκι, κρέμα αυτομαυρίσματος και ταμπόν είναι optional αλλά αν χωράνε στην τσάντα καλό είναι να τα πάρετε κι αυτά γιατί ποτέ δεν ξέρετε είπαμε σε ποιανού διαδηλωτή την αυλή το σπίτι μπορεί να ξυπνήσετε.. *wink-wink*

Για να δώσετε δραματικό τόνο στην εμφάνισή σας (και να ταιριάζετε με το happening φυσικά), το μακιγιαζ πρέπει να είναι βαρύ, τόσο που τα αγανακτισμένα βλεφαράκια σας θα πέφτουν από τις στρώσεις της -αδιάβροχης- μασκαρας. Μη, μηηηηη μου λέτε πως υπερβάλλω, σκεφτείτε πως είστε η Monroe στο αγανακτισμένο της. ΑΠΟΛΥΤΑ σεξι !

Μαλλάκια τώρα: Γίνετε οι ντίβες της βραδιάς με ενα ωραίο μαζεμένο σινιόν σαν αυτό:



και τα απαραίτητα αξεσουάρ για να μη σας πούνε βαρετές και προς Θεού μη βγείτε με τα μαλλάκια λυτά γιατί όπως όλοι ξέρουμε στο Σύνταγμα σας τραβάνε άγνωστοι τα μαλλιά. (?) -Απευθυνθείτε στο άρθρο γι'αυτό,οχι σε μένα,δε ξέρω.


Τώρα πια με τη βοήθεια των συμβουλών αυτών θα είστε σωστά προετοιμασμένες και μπορείτε πλέον να ξανακατεβείτε Σύνταγμα και να διαδηλώσετε χωρίς να ξέρετε γιατί.
Κάντε με περήφανη μικρές μου πεταλουδίτσες και.. Σκίιιιιιιστε!





Σημείωση:
Ευχαριστώ το "Μαρούλι". Χωρίς εκείνη θα αγνοούσα την ύπαρξη του καταπληκτικού άρθρου στο womenonly.gr . Προτείνω τη μετονομασία του site σε thlivero.gr. καθώς συναγωνίζεται επ'αξια το κοσμοψόλιταν καταφέρνοντας να μου προκαλέσει στομαχικές διαταραχές.

Hand of Doom*

Σήμερα μαθαίνω να πληκτρολογώ μόνο με το αριστερό μου χέρι :-D
Και ναι, εκνευρίστηκα ήδη και είμαι ακόμα στην δεύτερη γραμμή του κειμένου.
Η όμορφη ιστορία:
Πολεμούσα σήμερα το πρωί με τις σκοτεινές δυνάμεις του κακού που θέλαν να φάνε την ανθρωπότητα και με περικυκλώσαν,ήσαν πολλοί και ήσαν δυνατοί.Και ύπουλοι ήσαν κι έτσι πάνω στη μάχη τραυματίστηκα. Επεσα ηρωικά.
Η σκληρή not-so-cool αλήθεια:
Κάηκα ο μαλάκας με το κερί της αποτρίχωσης. Ναι. Και καθώς χύθηκε όλο πάνω μου έσκουξα σαν γουρούνι.
Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα πρωινή βολτούλα στα επείγοντα του Ασκληπιείου με ενα χέρι τίγκα στο κολλημένο κερί(αυτή η μαλακία δεν ξεκολλάει με τίποτα) κομμάτια δέρματος να κρέμονται ανέμελα και ενα συνδιασμό, φουσκαλων που πότε πρόλαβαν να σχηματιστούν και να σπάσουν κανείς δεν ξέρει, αίματος με κάτι άλλο υγρό που δεν έχω ιδέα τι ήταν. Πάντως το θέαμα ήταν αρκετά..εμ.. ενδιαφέρον.
Πήγαινα πανικόβλητηΉμουν πάρα πολύ ψύχραιμη. Μου δώσαν τις πρώτες βοήθειες, αντιτετανικό στον ώμο και παυσίπονη ένεση στον κώλο(καθαρό βρακί..τσέκ!) ,πλύσιμο,κρέμα και γάζες και μου δήλωσαν πως τώρα πρέπει να πάω να τσεκάρω αν θα με δεχτούν για χειρουργείο στα γρήγορα αλλιώς να πάω σε εφημερεύον γιατί μαζί το κερί θα φύγει και το δέρμα. Εβλεπα τον οίκτο στα μάτια τους όταν είπαν "κορίτσι μου να πας όσο πιο γρήγορα μπορείς, έχεις πρόβλημα". Φακ.
Πήγα να βάλω τα κλάμματαΤο δέχτηκα κι αυτό ψύχραιμα.
Τουλάχιστον πρόλαβα να βγάλω το μουστάκι, κάτι είναι κι αυτό!

Στα τακτικά χειρουργειοτέτοια τελικά δεν με δεχτήκαν αλλά μου την ψιλοέπεσε ενας τύπος που, να'ναι καλά, ξεσκίστηκε να με βοηθήσει με την γραφεοκρατία (γιατί που παααα ρε χωρίς να έχεις περάσει από ουρές σε δυο διαφορετικά ταμεία για να βγάλεις ενα χαρτί με το οποίο θα βγάλεις άλλο χαρτί για να βγάλεις κάρτα για να σε κοιτάξουν) Τα΄κανα λοιπόν όλα αυτά όσο περίμενα τον αδερφό μου να ηρεμήσει την κυρα μαμά μου που είχε φρικάρει και σπαραχτικά έλεγε "το παιδί ζωγραφίζειιιιιι, πάει το χέρι!Να βρούμε πλαστικό χειρούργο,θα χάσει την αφή της?Το χεριιιιιι". Οπως καταλαβαίνετε, αγαπητοί μου αναγνώστες εκεί άρχισα να σκέφτομαι οτι είμαι χωμένη στα σκατά.
Γέλαγα σαν υστερικό όμως και έκανα αστειάκια όλη την ώρα (αυτή η παυσίπονη γαμάει τελικά, μπορεί να πονούσα ακόμα αλλά τη διάθεση την έφτιαξε). Αφού έκανα λοιπόν τον χάχα του νοσοκομείου ξεκίνησα για το δεύτερο γύρο.
Ευαγγελισμός.Yeah.
Θα αφήσω τις gruesom λεπτομέρειες απέξω, μπορεί να τρώτε.
Θα σας πω μόνο πως ο διευθυντής είναι απο τους πιο καλούληδες τύπους εβερ. Καταλήξαμε αυτός να μου "φτιάχνει" το χέρι κι εγώ ταυτόχρονα να τον ξεματιάζω, την γιατρό-φίλη του μπρό μου (άλλη απίστευτη γκόμενα από κει..) αφροδισιολόγος-δερματολόγος, να βγαίνουμε φωτογραφίες με το αηδιόπραμα που μόνο επειδή έχει δάχτυλα καταλαβαίνεις οτι είναι χέρι, πριν το τυλίξει με τα 7 κιλά γάζες που έχει τώρα.
Είναι γλυκούλι, μοιάζει με λευκό γάντι του box.
Τα καλά νέα είναι οτι overall είμαι ok. Τα κακά νέα είναι οτι είναι 2ου βαθμού τα εγκαύματα και το κερί θα φύγει σε 5 μέρες και σιγά σιγά με κάθε αλλαγή της γάζας.Μαζί με το δέρμα. Κι εκεί θα δούμε τελικά πόσο χοντρή είναι τελικά η ζημιά. Ξαναφάκ.
Επίσης πονάει σαν πουτάνας γιος -obviously. Αλλά κρατάω τα καλά. Δεν πειράχτηκαν νεύρα και οι ουλές που θα μου μείνουν(κλαίω από μέσα μου αυτή τη στιγμή) αντιμετωπίζονται και θα έχω πάντα μια ιστορία να λέω όταν με ρωτήσει κάποιος "ποιό είναι το πιο ηλίθιο πράγμα που έχεις κάνει?"
Με περιμένουν ενα κουτί αντιβίωση τώρα και mesulid για επιδόρπιο.

Α, να περάσω και το κοινωνικό μου μήνυμα γιατί μπορώ: Τέλος στη δικτατορία της αποτρίχωσης κύριοι, τέλος στη τυρρανία του κεριού στο μικροκυμμάτων!
Αβε μουστάκια! Πετάξτε τα σουτιέν!(οχι αυτό είναι άσχετο)
Από σήμερα πίθηκος, δεν ξαναπιάνω κεριά και χαλάουες πριν πιώ καφέ το πρωί, είναι πιο επικίνδυνα κι από μουτζαχεντίν με περίοδο.




*

Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν βγαίνουν ραντεβού?

ΛΕΝΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΨΕΜΑΤΑ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ
ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ, ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΞΑΝΑ
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ.
-ΘΑΝΑΣΗΣ, 10 ΕΤΩΝ

Κάνε ριβαϊβ τώρα και την ηρεμία μου

Experiments in the Revival of Organisms

Assbook

Αγαπητοί αναγνώστες.
Το ποστ αυτό ορίτζιναλι είχε τον τίτλο "Βλακεία". Ψάχνοντας για συνώνυμα γιατί η λέξη "βλακεία" παραέχει χρησιμοποιηθεί και θέλω να ξεχωρίζω να βρώ κάτι καλύτερο, κατέληξα στην εξής ερωταπάντηση: "Που κρύβεται η περισσότερη και τρού βλακεία?"

Ντιν ντιν ντιννν!! (αυτό ήταν καμπανάκια-φωτάκια που αναβοσβήνουν όποτε μου έρχεται καμιά καταπληκτική ιδέα. Πές οτι η ευφυία μου εκφράζεται απλώς)
Σήμερα θα μιλήσουμε για το φεισμπουκ. Aha, και νομίζατε ατιμούλικα οτι δεν θα το έκανα :p.

Κακά τα ψέμματα, διατηρώ κανονικά σελίδα και έχω και φωτογραφίες posted και ναι δεν ντρέπομαι να ομολογήσω πως υπήρξα κι εγώ θύμα του Ζούκερμαλάκα-πως-τον-λένε-τελος-πάντων.
Με το assbook μπορώ και παρακολουθώ τις ζωές των άλλων, ξέρω ποιός δεν φροντίζει τα σπαρτά του, ποιός χώρισε και ποιός πέρασε καλά χθες το βράδυ. Ξέρω τις απόψεις των άλλων πάνω στη πολιτική χωρίς να έχω κάνει καμία απολύτως συζήτηση , ξέρω ποιός νιώθει μόνος απόψε και ποιανού το τοστ κάηκε το πρωί. Ξέρω επίσης ποιός δεν έχει ζωή.
Εγώ. Ολοι εσείς εκτός από μένα.

Τα παιχνίδια.
Όταν συνειδητοποίησα ενα βράδυ γυρνώντας από τη σχολή οτι πρέπει να βιαστώ να γυρίσω σπίτι γιατί σε 7 λεπτά θα είναι έτοιμα τα σοκολατένια κεϊκ μου κι αν δεν προλάβω θα καούν, κάτι μέσα μου έσπασε. Οχι η καρδιά μου, ούτε τα συναισθήματά μου αλλά το φράγμα της βλακείας. Θεέ μου τι είχα απογίνει? Γύρισα σπίτι και με το ζόρι ΔΕΝ έτρεξα να σώσω τα κεϊκ μου. Αντ' αυτού πίεσα τον εαυτό μου να αλλάξει, να βάλει πυτζάμες, να φτιάξει τσαϊ και μετά να ανοίξει το λαπτοπ. Εστριψα ενα τσιγάρο και μπήκα facebook. Πήγα στο εστιατόριό μου.
Τα κεϊκ μου κάηκαν. Μεγάλη στεναχώρια με βρήκε.

Ετσι διέγραψα ενα-ενα τα κωλοπαίχνιδα που μου τρώγαν τις μονάδες του Iq μου σαν φυστίκια. Δεν ήταν εύκολο. Αποχαιρέτισα το όμορφο νησί μου, την κουζίνα που μόχθησα να διακοσμήσω, τη φάρμα μου και το ενυδρείο μου. Αισθάνθηκα σαν να προδίδω τα πιξελικά ψαράκια μου, το Νέρων, την Πηνελόπη και τον Ελβις. Ηταν τα αγαπημένα μου, τα μεγάλωσα με πολλή αγάπη, βιταμίνες και τα εκπαίδευσα κι όλας και τώρα..? Τα άφησα να πεθάνουν? Ακόμα χειρότερα, τα "διέγραψα"! Σαν να μην υπήρξαν ποτέ.. Ενιωθα άκαρδη, σκληρή. I was a sick, sick person.
Περίμενα να περάσω το βράδυ κουλουριασμένη στο πάτωμα σε εμβρυακή στάση να σπαράζω και να νιώθω τους πόνους του στερητικού συνδρομου. Ομως οχι. Ημουν εντάξει. Ημουν ηρωίδα.
Κάθε ρικουέστ για σπόρια, ενα τηγάνι ή βιταμίνες ψαριού που αγνοούσα με έκανε να νιώθω πιο δυνατή και τα συμπτώματα που αφορούσαν στο να ακούω popping ήχους ποπ κορν στο κεφάλι μου υποχωρήσαν. Mαζί τους και η ανάγκη να ψαχουλεύω τα ποστ των άλλων που χαρίζαν αντικείμενα για την φάρμα μου που δεν είχα. Μαζί και το συνήθειο να κατουριέμαι αλλά να το αναβάλλω για να προλάβω τα γαμημένα κεϊκ.

Τα ποστ(ς).
"EleOc me Ka8e saliari Pou Nomizei oTi Tha Pidiksi Mesa apo To Facebook kAi me Ka8e Hli8ia haZogkOmenA Pou TouS dExetAi gIa nA TiS lEne PosO OMORFI EinAi se Ka8E StimEni FotO!!!"
- α) Δίπλα στο πόστ σου που κράζει τις χαζογκόμενες με τις στημένες φωτό έχει μια δική σου στημένη φωτό. Ναι, με σουφρωμένα χείλη, κώλο πεταγμένο έξω σε φάση στερεώνω δίσκο πάνω του, βυζιά που ασφυκτιούν έτσι που τα ζουλάς με τα μπράτσα και το τακούνι κοιτά ταβάνι και β) Μάθε να γράφεις γαμώτ!!!

"Zouzounaki mou,mwlo mou, simera kleinoume ena mina mazi xronoia mas polla, s'agapw polu polu"
-Θενξ. Τώρα θα πάω να ξεράσω αυτό που μόλις έφαγα.

"@leoforeio. apenanti kathetai mia xontri me kuttaritida kai kratietai xeraki xeraki me ton gkomeno tis. Mpliax, tin filaei!!!"
- α)Εχω βάσιμες υποψίες οτι ζηλεύεις την χοντρή που την ώρα που φασώνεται εσύ κάνεις update το στάτους σου στο φεϊσμπουκ. Για την χοντρή.
β) Γιατί είσαι κακός άνθρωπος κι εγώ γιατί σε έχω στους "φίλους" μου? γ)Τι φοράει???

"Στο δρόμο για καφέ! Γιούπι"
-Η ιστορία σου μας έχει συγκλονήσει.
Μπράβο που ανακάλυψες οτι μπορείς να κάνεις update και μέσω του κινητού σου. Οταν φτάσεις βγάλε φωτογραφία και τον καφέ και θα περιμένουμε εναγωνίως update σου για το πως σου φάνηκε.

"Ax, kourastika simera sta pswnia alla auta pou agorasa einai superrrrrr"
- α) Είσαι μια κατανωλική πορδή και μισή. β) Χέστηκα. γ)Αμα ανεβάσεις φωτογραφία από αυτά που αγόρασες μα τη μπαναγία θα σε διαγράψω. Κι αυτό όλοι ξέρουμε πως δεν το θέλεις..

"New hair! Comment pleasee!"
α) Γιατί?? β)Σκατά είναι. What? Εσύ ρώτησες :s

"Kante copy-paste auto to keimeno kai postarete to sto wall sas an kserete kapoion pou exei i eixe karkino"
-Σοβαρά τώρα.. What the fuck is wrong with you?

"Ante na sxolasw apo tin douleiaaaaaa,oloi einai ilithioi edwwwwwww"
-Χαχαχαχαχαχα μάντεψε ποιός ΜΟΛΙΣ απολύθηκε?

Πόστ του κλασσικού "ποστάρωταπάνταοτικάνωκαισεκρατώενήμεροθεςδεθες" φίλου που όλοι έχουμε από εναν:
"Φτιάχνω καφέ","Σήμερα έβαλα υπόθετο","Το έκανα με την Μαρία"."Αχ, μόλις με τσίμπισε ενα κουνούπι, κλαααααψ".
Πλιζ ακολούθα την συμβουλή μου. Κράτα την αναπνοή σου μέχρι τον Αύγουστο.


Τα apps
Κοίτα, no offence αλλά δεν θέλω να γλύψω το γαμημένο γλυφιτζούρι σου που κάνει το γύρο των friends σου οπότε σταμάτα να μου στελνεις requests. Ναι το ξέρω οτι είναι απλώς μια φωτογραφία αλλά και πάλι είναι αηδιαστικό. Κι εσύ επίσης.

Αυτό πάει και στις καρδούλες-αρκουδάκια-σκατουλάκια με τα οποία μου λερώνεις τον "τοίχο" νομίζοντας οτι θα μου φτιάξουν τη μέρα. Οχι απλώς δε μου τη φτιάχνουν, μου τη χαλάνε γιατί είμαι ξινή και νιώθω κι άσχημα να σε προσβάλλω λέγοντάς σου αυτό που πραγματικά θέλω: οτι αν μου ξαναποστάρεις μαλακίες που δεν μπορώ να διαγράψω θα σου βάλω ο,τι βρω σε σχήμα καρδούλας στον κώλο, εντάξει? Κι αν ήθελα να κάνω το profile μου τσαντίρι θα έγλυφα το γλυφιτζούρι της άλλης της ηλίθιας.

I was sure you would have figured this out by now αλλά για να συνεχίζετε να μου στέλνετε μαλακίες μάλλον δεν το έχετε πάρει πρέφα ακόμα: οχι, ΔΕΝ θα μάθεις ποτέ φίλε/η ποιός κοιτάει το ρημαδιασμένο προφίλ σου γι' αυτό κάνε μας τη χάρη, αποδέξου το και σταμάτα να με πρήζεις με το ρημαδιασμένο "μάθε ποιός κοιτάει το προφίλ σου". Ρημάδι. Ε ρημάδι.

Οι φωτογραφίες.
Αγαπημένο θέμα! Λοιπόν, μ'αρέσει όταν ποστάρεις και μοιράζεσαι μαζί μας φωτογραφίες που από το νησί που επισκέφτηκες ή τις ζωγραφιές σου. Δεν μ'αρέσει όταν ποστάρεις 400 φωτογραφίες με θέμα εσένα, εσένα και τη φάτσα σου, εσένα και τον αστράγαλό σου, εσένα και τον γκόμενό σου, εσένα και το παστίτσιο σου, εσένα και τα καινούρια παπούτσια σου. Σοβαρά δε νομίζεις οτι το'χεις παρακάνει λίγο? Υπάρχουν όρια. Μοιράσου αλλά έχε κατά νου οτι αυτά που μοιράζεσαι τα μοιράζεσαι με μένα και τον υπόλοιπο πλανήτη που ξέρει τι είναι url. Οπως και save as..
Επίσης σε παρακαλώ κατάλαβέ το, δεν θέλω να πληγώσω τα αισθήματά σου αλλά τα καινούρια αλμπουμ που δημιουργείς και κοινοποιείς
είναι βαρετά. Περιέχουν 20 καινούριες φωτογραφίες με σένα και τις πυτζάμες σου σε αισθησιακές στάσεις και δεν θεωρούνται καλλιτεχνικές επειδή είναι ασπρόμαυρες ή τραβηγμένες από κάποιον άλλο. Το οτι δεν βλέπω πάλι μέρος του παρατεταμένου χεριού σου στη φωτογραφία δεν σημαίνει "αυθόρμητη φωτογραφία".

Οι Φίλοι
Ξεπέρασες τους χίλιους. Μπράβο!
Τώρα μπορείς με σιγουριά να πείς οτι δεν είσαι δυστυχισμένη και μοναχική ύπαρξη.

Relationship status
Υπάρχει για να δηλώσεις κάτι πολύ απλό. Αν κρεατοψάχνεσαι ή όχι.
Όχι για να το αλλάζεις κάθε γαμημένο μήνα κι από κάτω να αναλύεις με αγνωστους τον πόνο της αγάπης και την ραγισμένη καρδιά σου. Κάνε αυτό που κάνουν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι, φάε ενα λίτρο παγωτό ή πιές ενα μπουκάλι βότκα και ξεπέρασέ το. Αλλά σταμάτα αυτό που κάνεις. Σε μια βδομάδα πάλι θα τα'χεις με άλλον. Η Ευλαμπία είναι σε σχέση. Η Ευλαμπία είναι single. Η Ευλαμπία είναι complicated. Η Ευλαμπία είναι ξανά σε σχέση. Spare us.

Tags
Δε σου είπα ρε να μην ανεβάσεις τις φωτογραφίες από τον καφέ που μαύρη η ώρα που δέχτηκα να πιώ μαζί σου και δέχτηκα να βγάλεις? Με ταγγάρεις. Με ξε-ταγγάρω, με ξανα-ταγγάρεις. Ε θα σε σκοτώσω.

Like
Γιατί δεν υπάρχει και η επιλογή "Ι don't care"?

Τα groups
Το καλό είναι οτι υπάρχει γκρούπ στο facebook για τα πιο ηλίθια γκρούπ στο facebook.
To κακό είναι οτι είμαι σίγουρη οτι τα μέλη των ηλίθιων γκρούπ είναι μέλη και σ'αυτό.
Wait, what?

Fake Accounts
'nuff said.
Οουυ τρίβεις τα χέρια με ενθουσιασμό και το βρώμικο ύφος οτι είσαι και πολύ Σέρλοκ ναούμ και όλα τα ανακαλύψεις, όλα! Κατάφερες να γίνεις friend αυτού/ής που σου τράβαγε ignore τόσο καιρό(συνήθως πρώην). Και τώρα τι? Μπορείς να δείς τις φωτογραφίες. Και?
Και να παρακολουθείς σαν αρρωστάκι που είσαι ο,τι ποστάρει ο άλλος. Και?
Και νομίζω οτι έχεις issues.
Και?

Και αυτά.

Θα επανέλθω.

Earthlings

For those who have not seen this.
Ξυπνήστε.


Εχει και ελληνικούς υπότιτλους γι'αυτό δε θέλω μουρμούρα!

Τα Σύννεφα τα φτιάχνουν οι Πιλότοι

Δώστε μου κάτι.
Κάτι να ρίχνω τ'αεροπλάνα
να τα βλέπω να πέφτουν
και να κάνουν ΜΠΟΥΜ στο έδαφος
και με το κάρμα μου τα βρίσκω μετά.

Δώστε μου κάτι να τα ρίξω όλα όσα βλέπω
μέχρι να μην μείνει κανένα πιά στον ουρανό
αν στον ουρανό δεν είναι εκείνα που σε πάνε ταξίδια
και ουρανός πια δεν είναι
κι ούτε γαλάζιος είναι
ούτε ανοιχτός, καθαρός, δυνατός κι όμορφος είναι
αλλά άρρωστος, γκρί και ψεύτικος
πανί θεάτρου έτοιμο να σκιστεί
να φανεί το μαύρο στόμα

Δεν μπορώ να κάνω κάτι από δω που είμαι. Συγγνώμη, το θέλω.
Τα βλέπω κάθε μέρα, εδώ και χρόνια. Γραμμές. Κοιτούσα ψηλά και με το δάχτυλο τα έδειχνα, ρωτούσα τι είν'αυτά, μου λέγαν σύννεφα. Μα πως, μαμά.. Τα σύννεφα τα φτιάχνουν οι πιλότοι?
Ε, θα τα φτιάχνουν οι πιλότοι..
Είμαι πολύ μικρή να τα πιάσω με το χέρι να τα κατεβάσω, δε φτάνω μέχρι εκεί
να τα βάλω στη σειρά,σ'ενα σκονισμένο χαρτόκουτο, παιχνίδια μου να τα εχω
και να φαντάζομαι ταξίδια. Αεροπλάνο σημαίνει ταξίδι.. οχι?
Αεροπλάνο σημαίνει δηλητήριο.
Σημαίνει ψέμα.
Σημαίνει άρρωστοι άνθρωποι γύρω μου.
Σημαίνει προδοσία.

Σας μισώ γι'αυτό

Σας μισώ που δηλητήριο γεμίσατε τα πάντα
μαζί και τις ψυχές μας
τα λογικά μας
τη Γή, το νερό, το χώμα
εμάς.
Σας μισώ γι'αυτό που κάνετε.
Γι'αυτό που είστε.

Δώστε μου κάτι ρε.
Αν όχι όπλα πολέμου που τα φοβάμαι,
τουλάχιστον ελπίδα..

The Shock Doctrine

TBC

Τον λυπηθήκατε; Κακώς! Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ του CNN

Κάψου καριόλη τώρα, κάψου σαν λαμπάδα! Xουχουουου!!

Η ευτυχία ξεχειλίζει από τ'αυτιά μου μετά απ'αυτό το βιντεάκι,!
Αγαπώ με ΠΑΘΟΣ και παντρεύομαι αύριο και αυτόν που έβαλε φωτιά στο σκουπίδι αλλά και αυτόν που το τράβηξε και το ανέβασε στο νετ για να μπορούμε να το τρίψουμε στις μούρες όλων εκείνων που μας θέλουν σιωπηλούς "για το καλό μας",
πρόβατα στη σειρά όπως εκείνοι,
με κεφάλια σκυμμένα , μάτια κλειστά,
φωνή φιμωμένη.
Καλά κάνουμε και τους σιχαινόμαστε, τους μπάτσους, τα φασιστόμουτρα που μου ζητάτε "ν'αγαπήσω" γιατί με "προστατεύουν".
Γιατί είναι παιδιά κι αυτά όπως κι εγώ,
όπως οι φίλοι μου, οι γνωστοί μου.
Όπως είναι τ'αδέρφια μου.
Αδέρφια μου είναι όσοι μοιραζόμαστε τις ίδιες αρχές και ηθικές αξίες.
Αδέρφια μου είναι εκείνοι που αγαπούν και προστατεύουν την ελευθερία και το δίκιο,
αδέρφια μου είναι εκείνοι που δεν ξεπουλιούνται κι ούτε σκύβουν να δώσουν κώλο σε κανέναν φασίστα. Σε κανέναν "αφέντη".
Σε κανέναν κλέφτη, κάπηλο της ιδέας της πατρίδας,
σε κανέναν έμπορα των υψηλών ιδεών.
Αδερφός μου ποτέ δεν θα είναι ο φασίστας.
Αδέρφια μου δεν είναι οι φονιάδες.
Αδέρφια μου δεν είναι οι μπάτσοι.
Κι όσο εσείς κοιμάστε μπροστά στις τηλεοράσεις σας
θυμηθείτε τούτο:
Στα δελτία των 8 σας μιλάει η Αστυνομία.
Κι εσείς το ψέμα το καταπίνετε αμάσητο.
Σχεδόν σας λυπάμαι. Σχεδόν..

ΑΥΤΗ είναι η αλήθεια που τόσο αποστρέφεστε:


"Όλοι είδαμε τον μοτοσικλετιστή αστυνομικό να καίγεται από τη μολότοφ στη διαδήλωση της Τετάρτης. Επίσης, όλοι είδαμε έναν άλλο μοτοσικλετιστή να πατά διαδηλωτή.
Τα ΜΜΕ αλλά και το ελληνικό διαδίκτυο άφησαν να εννοείται ότι αυτά τα δύο ήταν διαφορετικά γεγονότα, οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Όλα αυτά είναι ΒΛΑΚΕΙΕΣ και ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ! Η αλήθεια αποκαλύπτεται στο βίντεο του CNN, που επισυνάπτουμε. Ποια αλήθεια; Ότι και οι δύο μοτοσικλετιστές αστυνομικοί ήταν στην ίδια ομάδα. Όπως θα δείτε στο βίντεο μπήκαν με μεγάλη ταχύτητα στην πλατεία Συντάγματος κατευθυνόμενοι καταπάνω στους διαδηλωτές για να τους χτυπήσουν με τις μοτοσικλέτες τους! Αυτός που προπορευόταν τα κατάφερε και πάτησε έναν διαδηλωτή, ο δεύτερος που ακολουθούσε ακριβώς από πίσω του και είχε τις ίδιες δολοφονικές προθέσεις, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στο βίντεο, γλίστρησε η μηχανή του και έπεσε. Έξαλλοι οι διαδηλωτές, που είχαν ήδη δει μερικά δευτερόλεπτα πριν έναν πολίτη να χτυπιέται βάρβαρα από τον «έφιππο» μπάτσο – δολοφόνο, απάντησαν με μπουκάλια και κατάρες στον πεσμένο μοτοσικλετιστή.
Εκεί κάπου πέφτει πάνω του και η μολότοφ, αρχίζει και καίγεται, ενώ οι πολίτες (και όχι οι κουκουλοφόροι) φωνάζουν «μπράβο» και «κάψου καριόλη τώρα»!




Αυτή είναι η αλήθεια όπως φαίνεται στο βίντεο! Ο «κακόμοιρος» αστυνομικός που κάηκε, όπως έλεγαν διάφορα παπαγαλάκια και «συναισθηματικοί» ηλίθιοι που δεν έχουν ιδέα από τη σκληρή πραγματικότητα, αποδεικνύεται ένας άκρως επικίνδυνος μπάτσος που μπήκε με ταχύτητα μέσα στην πλατεία Συντάγματος για να πατήσει κόσμο με τις ρόδες του.

Ο συνάδελφός του τα κατάφερε, εκείνος για κακή του τύχη έπεσε και βρέθηκε τυλιγμένος στις φλόγες!"



(Πηγή)

Κι από άλλο site βρήκα αυτό:
tvxs.gr | Σύνταγμα, 23 Φεβρουαρίου - Επίθεση ομάδας Δίας

(Για όποιον βλάκα μου ξαναπεί οτι ο διαδηλωτής έτρεχε καταπάνω της πρώτης μηχανής.
Χεστείτε. )

BURN BABY, BURN!
Burn που επέλεξες συνειδητά να είσαι αυτό που είσαι Burn γιατί τα 700-800-900 ευρώ, σου αρκούν για να είσαι "αυτό" ..που είσαι.

Είναι πολύτιμο να ζείς σ'ενα κουβά με ΣΚΑΤΑ

Παιδαγωγημένος σ’ έναν κόσμο ανταγωνιστικό
Και μεγαλωμένος σ’ ένα περιβάλλον αστικό
Κλειδωμένος σ’ ένα άσυλο εμφάνισιακό
Κυνηγώντας ένα όνειρο καταναλωτικό
Ένα σπίτι – μια γυναίκα
Ένα αμάξι – δυο παιδιά

Μια υπόσχεση σε κάποιον που επένδυσε πολλά

Σ’ εμένα

Κι από ‘μένα περιμένει να εισπράξει

Μια δόση αδικίας στο κεφάλι μου να στάξει
Να λέω πως δεν υπάρχουνε τριγύρω μου στραβά
Και να κλείνω τ’ αυτιά μου σ’ όσα ακούγονται ουρλιαχτά
Με πασάλειψαν οι γλώσσες τους κολακευτικά
Κι επιστράτευσαν την πιο πεπειραμένη γαληφιά

Μου ‘δωσαν πτυχίο από σχολείο

Πτυχίο από σχολή

Πιστοποίησαν ακόμα και πως ξέρω μουσική
Μου φορτώσαν για να σκύβω με βραβεία το λαιμό
Και μ’ εκλέξανε αρμόδιο για να λογοδοτώ
Τώρα με κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό

Ska-τα σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους

Ska-τα στα μούτρα τους

Γιατί δε μας φοβίζουν ούτε τα κουμπούρια τους

Όσο υπάρχω αυτός ο κόσμος με παλεύει
Πότε γελάει, πότε αγριεύει
Πότε ανοίγει μια ζεστή αγκαλιά
Και πότε βγάζει μια αισχρή κακομοιριά
Και με βάζει κι εμένα να σιχαθώ τον εαυτό μου
Πώς τ’ αφήνεις έστω για λίγο να πλανεύει το μυαλό μου;
Να βάζει ζιζάνια που σπέρνουν ιούς
Που γκρεμίζουνε την πίστη μου για ίσους ζυγούς

Που αφήνουν συνέχεια τους άλλους μπροστά

Είναι πολύτιμο να ζεις σ’ έναν κουβά με σκατά

Είναι έξυπνο να θέλεις ν’ ανέβεις πιο ψηλά

Όταν παντού υπάρχει η ίδια μυρωδιά

Μα εσύ σπρώχνεις όποιον βρίσκεις μπροστά σου στον πάτο
Μέχρι να κάνεις το μοιραίο σου σάλτο και να γίνεις ένας χέστης απ’ αυτούς εκεί ψηλά
Που τρώνε συνεχώς και γεμίζουν τον κουβά

Μου κλείνουν τα μάτια και μου υπόσχονται πολλά

Και μου προξενεύουν μια αισχρή κακομοιριά

Που γονατίζει μπροστά στ’ αφεντικά

Και που φιλάει την πιο κατουρημένη τους ποδιά

Μα εγώ ανοίγω τα μάτια μου και τρέχω μακριά

Μ’ έχει μαγέψει μια ασύγκριτη και άγρια ομορφιά

Είναι αυτή που στα εργοστάσια κολλάει τις μηχανές

γεμίζει τους δρόμους με χιλιάδες φωνές

Είναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά

Μη μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά

Cheesy

Τα νεύρα μου
δεν είναι καλά τον τελευταίο καιρό.
Μα,
Με μπαλανσάρεις.
Μας μπαλανσάρεις.
Τα καταφέρνεις καλύτερα απ' οτι εγω.
Και γι' αυτό
Σ'αγαπώ ακόμα πιο πολύ.

Αν θέλουν οι ψωριάρες που νομίζουν οτι είναι κυρίες να φορούν τομάρια, ας γδάρουν τους γονείς που τις έκαναν κι ας φορέσουν τα δικά τους πετσιά "επειδή είναι ζεστούλι μωρεεε"..

Σοβαρά τώρα, εν έτει 2011 ακόμα φοράτε αληθινές γούνες από τη στιγμή που υπάρχουν και συνθετικές γαμώ τους εγκεφαλους σας?

Σοβαρά τώρα, κάνει τόσο κρύο στην Ελλάδα ώστε να χρειάζεστε γούνες?

Και σοβαρά, ακόμα και να έκανε, αντιλαμβάνεστε τι φοράτε? Είναι ΨΟΦΙΜΙ.

Ζεστό, μαλακό και ΨΟΦΙΜΙ.

Κάτι σαν την συνείδησή σας με τη μόνη διαφορά οτι η γούνα κάποτε ήταν ζωντανή, μέρος ζωντανού πλάσματος για του οποίου τη δολοφονία εσείς πληρώσατε.

Πως να'ναι άραγε να έχεις αποσυντιθεμένη ηθική, καρδιά που χτυπάει αλλά μόνο μηχανικά, χωρίς συναίσθημα, συναίσθηση, συμπάθεια για ο,τιδήποτε άλλο πέραν του εγωκεντρικού σας εαυτούλη?

Ε κυρίες μου?

Πώς, άραγε, είναι να φοράς τον θάνατο?

Κι ο θάνατος δεν είναι μόνο το σπέρμα της σαπίλας που φέρνει η χημική αποσύνθεση του σώματος..

Τον θάνατο εσείς τον χαϊδεύετε, σας ζεσταίνει τα άψυχα κορμιά σας, τρίβετε τις μούρες σας πάνω του ηδονίζεστε με την απαλότητά του.

Τον θάνατο εσείς τον χαϊδεύετε και μαζί του χαϊδεύετε τα απύθμενα Εγώ σας.

Είναι high class να φοράτε τον θάνατο. Ηλίθιες.

Είστε η μπάλα που σέρνει η ανθρωπότητα.

Ναι, σε σας απευθύνομαι που σιχαίνομαι που μοιραζόμαστε τον ίδιο αέρα.

Στο μετρό, στους δρόμους, στις πλατείες, στα θέατρα. Βρίσκεστε παντού.

Οχι, δεν σας συγχωρώ για την λήθη σας γιατί είναι επιλογή σας, ούτε για την σάπια κοινωνία την οποία συντηρείτε.

Στα Τάρταρα να πάτε.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

για τη δημιουργία συνέλευσης ενάντια στη Βιομηχανία Γούνας
με αφορμή την 1η Διεθνή Έκθεση Γούνας στην Αθήνα
(http://furs.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=1772&Itemid=1)

ΔΕΥΤΕΡΑ 21/02, 19:00

Πολυτεχνείο - Κτίριο Γκίνη

When I think about romance, the last thing on my mind is a short, chubby kid coming at me with a weapon

Στα 14 μου, που λές, είχα ξαμοληθεί στην πλατεία με τη συμμαθήτριά μου να βρούμε το τέλειο δώρο για τον ολοκαίνουριο γκόμενό της. 14 Φεβρουαρίου, ναι. Τα πάντα κατακκόκινα, βρώμαγε έρωτας και τριαντάφυλλα.
Όλοι χαρούμενοι ξοδεύαν τα κέρατά τους σε χάρτινες μαλακίες,μαξιλαράκια και μπαλόνια από τη Ρεζέρβα, σοκολατάκια, αρκουδάκια, αηδίες και λουλούδια.
Μέσα στους "όλους" κι εμείς, να διαλέγουμε κάτι σφηνοπότηρα με καρδούλες πάνω που γράφαν "σ'αγαπώ", δώρο που θεωρήσαμε για κάποιο λόγο οτι θα ήταν τέλειο για ενα 14χρονο παιδί Γυμνασίου. Ποιός ξέρει, ίσως να έπινε σφηνάκια το γάλα του από κει μέσα.
Μέσα μου ψιλοέσκαγα από ζήλια γιατί ήθελα κι εγώ να γιορτάσω την ημέρα των "ερωτευμένων", να μου φέρουν κι εμένα ενα λουλούδι και μια χαρτινη μαλακία από τη Ρεζέρβα αλλά σε αντίθεση με τη προαναφερθείσα συμμαθήτρια, εγώ ήμουν μπακούρι.
Και το μισούσα δεν με πείραζε καθόλου.
Εκείνη τη μέρα λοιπόν έκανα για πρώτη φορά συζήτηση με τον εαυτό μου και καταλήξαμε στο οτι κατα βάθος η γιορτή αυτή είναι πολύ ηλίθια τελικά και έξυπνοι είναι μόνο οι καταστηματάρχες και τα single δεκατετράχρονα. (Στην εποχή μου υπάρχαν ακόμα single δεκατετράχρονα).
Κι εκεί έμεινε.

Μέχρι τα 2οκάτι μου, κατάφερα να μην έχω ποτέ γκόμενο και να είναι ταυτόχρονα Φεβρουάριος (οχι ο γκόμενος, ο μήνας), όχι επίτηδες ούτε κατ' επιλογή αναγκαστικά. Απλά δεν έτυχε ποτέ :p
Περνούσαν τα χρόνια κι εγώ blissfully anaware για το τι οδηγεί τους ανθρώπους με σωα τα φρένα στο να γίνονται για 24 ώρες χαζοχαρούμενοι για μια commercial γιορτή.
Δεν θα επαναλάβω το κλισε που λέει οτι "η αγάπη κι ο Ερωτας πρέπει να γιορτάζονται κάθε μέρα" γιατί πολύ απλά αν και θα ήταν πάρα πολύ ωραίο it aint happening, at least not in the real world. Ασε που θα ήταν βαρετό.

Δεν είναι κακό να έχει τιμητική ημέρα η τόσο όμορφη έννοια του Ερωτα, ίσα ίσα, απλώς δε χρειάζεται να "γιορτάζουμε" ξοδεύοντας.
Θα έπρεπε -κατ'εμε και του ανίκανου επιχειρηματικά σκεπτικού μου- να είναι απλά μια αφορμή για περισυλλογή ίσως, ενα reminder που σε κάνει λίγο να σκεφτείς τι σκατά γιορτάζεις υποτίθεται. Ξέρεις άραγε? Το εκτιμάς? Σου τσιγκλάει τίποτις πέραν του πουλακίου? Τι είναι αυτό το πράμα που έχεις δίπλα σου και σε κάνει να νιώθεις γούτσου συναισθήματα ξεσκίσματ.. αγάπης. Τι είν'αυτό που το λένε αγάπη? (τι είν'αυτόοοου, τι είν'αυτόου?)

Αλλ'ουχί! Για την ημέρα του αϊ Βαλενταϊν, 110 εκατομύρια τριαντάφυλλα πουλιούνται σε 3 ημέρες στις ΗΠΑ φίλοι μου. 110 εκατομμύρια! Βάλε τώρα και τους τόνους σοκολάτας,βρακιών και δενξέρωτιαλλο. Ερωτεύομαι άρα καταναλώνω?..or the other way round,makes no difference. Μια άλλη στατιστική (πάλι στο Αμέρικα) δείχνει πως το 15% των γυναικών,την ημέρα του αγ. Βαλεντίνου στέλνουν λουλούδια στον εαυτό τους για να μη νιώθουν ριγμένες ή κάτι και φρίττω. Τις φαντάζομαι να τρώνε παγωτό μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας chick flicks μεμψιμοιρώντας μέχρι ο αυτοοικτιρμός να τους προσθέσει κιλά στην περιφέρεια και μυξομάντηλα στο πάτωμα.

Πφ.
Εγώ πάντως πέρασα τη μέρα με μια φίλη φορώντας πυτζάμες, γελώντας με ενα ποτήρι κρασί στο χέρι, μπισκοτόκρεμα νουνού με σοκολάτα (μην ακούσω σχόλια) και βιντεάκια με bloopers μέχρι το πρωί και κατέληξα στο οτι εκείνο το χοντρό μωρό που πετάει βέλη, είναι πολύ ηλίθιο γιατί καταβάθος, κάτω από τις στρώσεις αντιβαλενταϊνισμού μου, κρύβονται τα απομεινάρια της 14χρονης Αλις που μεταμορφώθηκε στην 28χρονη που λατρεύει το γούτσου που κρύβεται στο να σου δίνουν ενα λουλούδι αλλά δε θα στο πεί.
Φέτος την καθησύχασα οτι όλοι το παθαίνουν και θα περάσει.
Το χοντρό μωρό είναι σαν τον Αϊ Βασίλη. Βαλτό.
Κι αυτό το κάθαρμα θα το πετύχω σε κάποια φάση με το αροξόλ.

Huh?

Κάτσε, μισό..

Ο Christopher Lee στα 87 του έκανε τι ακριβώς??
Δύο λέξεις:
Συμφωνικό Μέταλ.
Ναι. Το εννοώ.
Έχοντας δουλέψει στο παρελόν με Rhapsody στο "The Magic of the Wizard's Dream" και Manowar και δενξέρωποιούςάλλους, έχουμε το album "Charlemagne: By the Sword and the Cross" που κυκλοφόρησε ΠΕΡΣΙ κι εγώ το έμαθα ΤΩΡΑ?
(κλικ για myspace)

Ντάξ παππού. Γιατί να μην είσαι δικός μου παππούς?
Ε?
Γιατί?

Αποχαιρετιστήρια επιστολή του Gabriel Garcia Marquez

..... "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους ανθρώπους τι σημαίνουν για σένα.."

Alice..Alice? Who the fuck is Alice?

Drifting away from fucked-up Land, I'm in the Sky with Diamonds!!

Picture yourself in a boat on a river,
With tangerine trees and marmalade skies.
Somebody calls you, you answer quite slowly,
A girl with kaleidoscope eyes.

Cellophane flowers of yellow and green,
Towering over your head.
Look for the girl with the sun in her eyes,
And she's gone..

Lucy in the sky with diamonds,
Lucy in the sky with diamonds,
Lucy in the sky with diamonds,

Follow her down to a bridge by a fountain,
Where rocking horse people eat marshmallow pies.
Everyone smiles as you drift past the flowers,
That grow so incredibly high.

Newspaper taxis appear on the shore,
Waiting to take you away.
Climb in the back with your head in the clouds,
And you're gone.

Picture yourself on a train in a station,
With plasticine porters with looking glass ties.
Suddenly someone is there at the turnstile,
The girl with kaleidoscope eyes..!!

Ani tipsha shel

She wore a long raincoat..
She was sad. I asked her what was wrong and she never replied..
She just looked at the ground and a tear slipped from her eyes and gently fell onto my hands.
Only said she was very tired and she wanted to sleep..So I let her sleep.

She was in a couple of photos, she looked all pretty with her choal painted blue eyes.
In my dream her eyes were blue.
She's my personal Jolene...or at least, one of them. Let's say the most feared of all.
I think I'm starting to like her more than the other faces I saw there.
She was still. Smiling in photographs and they were moving around me. Moving around me.
They had a blank face
and a blank stare.. I remember the girl in the raincoat telling me
Look..Look at them, none has real eyes. None can see, be careful
None can feel.
None is actually really human.
I don't know what they were but they were certainly dead.
And they all, all of them, they were in a hurry
and their reality was so much different than mine
Yet we were in the same picture,
in the same space
at the same place
at the same time
They were moving and so was I
Was I among the dead all along
or am I the dead one walking among the living?
They made no sense
maybe only to their kind.
and they were talking to eachother
and were looking at eachother too
and they were looking at me
But they had a dead expression
and they had no eyes
and they could not hear
and they were not real.
I got scared
and hid.
I ran as fast I could.

Then I woke up rubbing my eyes till they were freshly red.

He said I would make such a difference in people's lives if I made a living by helping others
like I have in his
He said talking to me always makes him feel a little better
and always put's a smile on his face.
I would make a poor patient, he laughed.
He told me what my names mean.
I've been called a rainbow and it made my ego giggle
my shadow shine
I then realised.
I must be pretty fucked.
When the smile that makes them all happy
and the motivating words of love that jump-start them like broken down cars
never apply to myself
I wouldn't know how to pacify myself
As he said.. doctors make poor patients.

I irrigate illusions
Then let them grow
How can I pacify myself
And let go?
And I run wild to see
Who I turned out to be..

Ratsiti ligdol itcha lehizdaken
Yikach ma sheyikach
Yiten ma sheyiten

Kama keasim shamarti bimyuchad lecha
Ata yakar li
Kama merirut asafti bimyuchad bishvilcha
Ata hachi yakar li
Ratsiti ladaat levater lecha
Kama machshavot preda sin’a betoch kol ze tsomachat lanu ahava
Kama sipurim leorech hashanim im rak yadati kama ani shkufa lecha
Ratsiti ladaat leshaker lecha
Kama peamim salachta li
Haim ani salachti gam lecha
Davka hamilim habehirot hechliku li mimeni mitachat lasafa

Ratsiti ladaat ledaber itcha
Ratsiti ladaat lesaper lecha
Ratsiti ladaat lihiyot lecha
Ratsiti ladaat leragesh otcha
Ratsiti ladaat leehov otcha

See no evil, speak no evil,hear no.. listen..

Λα λα λα δε σας ακούω, λα λα λα

Επειδή όμως σας αγαπώ, ορίστε.
(κλικ στο εξώφυλλο για δωράκι ντε)


Είναι τελετουργία το θέμα.

Κλείσε μάτια, γύρνα πίσω στο μυαλό σου και σκέψου Manson. Οχι ΑΥΤΟΝ τον Μάνσον, ψευτογκοθιάρη παλιαδερφή!
Τον άλλον.
Μπράβο.
Τώρα πάτα play.

Και τώρα η αλήθεια:
Πρόκειται για μελοποίηση μιας σειράς από (μόλις 40 ετών) ύμνους της αποκρυφιστικής αίρεσης "The Process Church of The Final Judgment"**. Λίγο μπερδεψούρα καθώς λατρεύουν ως θεούς τον Ιησού, τον Σατανά και τον Ιεχωβά και πιστεύουν ότι με την έλευση της Δευτέρας παρουσίας οι τρεις τους θα συμφιλιωθούν και θα ενωθούν σε ένα (εξού κι ο τίτλος) για να επέλθει η συμπαντική ειρήνη ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.. Βασικά οι πηγές μου λένε οτι έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση και αποδοχή των διαφορετικών στοιχείων που συνυπάρχουν και κάνουν conflict μέσα στον καθένα.
Cult, σκοτεινούτσικη, 70s ψυχεδελική αισθητική και οχι,δεν είναι μείον αυτό, είναι συν. Τόσο συν που τους ευχαριστώ γι' αυτό. Μελιστάλακτο λες? Ακου λίγο καλύτερα.

Δις ιζ Sabbath Assembly, με το νεο "Restored to One".
Side project των Dave Nuss (No Neck Blues Band), Jex Thoth (Wooden Wand and the Vanishing Voice),παραγωγού Randall Dunn (Sun O))))

Από μας για σας, γιατί ο ουρανός έχει Πανσέληνο κι εγώ κόκκινο κρασί.
Τσιν-τσιν



**The Process, conceived in the early ’60s by Robert DeGrimson and his wife Mary Ann MacLean, explored the nature of existence, which lead them to “a psychological understanding” which lead to a “deeper spiritual understanding.” However, the group fell apart by the late ’70s, due to accusations of links to serial killers like Charles Manson and the Son of Sam. Now it’s primarily an organization dedicated to animal rights.

It was a sunny day in happyville..

Σκάσε σκάσε! Μη μιλάς, σκάσε!.. Ακου..ακου ρε μαλάκα τι είναι αυτό? Οχι ρε πούστη μου,
σε είδε κανείς?

Τι έκανες γαμώ το Χριστό σου? Τον σκότωσες γαμώτο, τι έκανες??
Τι μαλάκας που είσαι, γμμμτ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ?

Γρήγορα πιάσε τα πόδια του! Τι με κοιτάς ρε ηλίθιε μαλάκα, πιάσ' τα πόδια του να τον κρύψουμε.
Γαμώ το κέρατό σου ηλίθιε, εμένα θα γαμήσουν γι' αυτό το ξέρεις?
Ανθρωπος,ΚΡΥΨΟΥ!

Σσσστ!!


Ω, (ξερατά) ..ω, γαμώτο (κι άλλα ξερατά) μαλάκα τι έκανες στα μάτια του, γιατί είναι έτσι?
Το χριστό σου, τι μυρωδιά είναι αυτή?
Σταμάτα, μη κλαίς θα σε γαμήσω! Πιάστον ρε πούστη τώρα που σιχαίνεσαι!
Ηταν ανάγκη να το κάνεις αυτό? Μαλάκα τι είναι αυτό? ΜΑΛΑΚΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, έχεσες στο στόμα του ρε μαλακισμένε??
Οχι ρε πούυυυστη μου...οχι...

Είσαι άρρωστος μαλάκα. Fuck! FUCK!! Τι με κοιτάς ΓΑΜΩΤΟ ΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ?
Γαμώ το κέρατό σου ρε!!

Οχι έτσι, ΟΧΙ ΕΤΣΙ! Απο δώ φέρτον.. Εδω, στη γωνία.
Σκάσε λίγο να σκεφτώ τι σκατά θα κάνουμε.
Λοιπόν. Τρέχα στο αμάξι και φέρε την κουβέρτα απο το πορτ μπαγκάζ, μη σε δεί κανείς θα σε σκοτώσω.

Γαμώ τη μπαναγία πως έμπλεξα έτσι?

Άαααντε μαλάκα, άντε μια ώρα!
Σε είδε κανείς?
Εντάξει, σκέπασέ τον να φαίνεται οτι κοιμάται. Το πρόσωπό του ηλίθιε, καλυψέ το έτσι που το' κανες τώρα.
---

Φέρε μου ενα τσιγάρο. Φσστ.
Πάμε, πάμε γρήγορα.

Βάλε ζώνη ηλίθιε, αν μας σταματήσουν τώρα οι μπάτσοι θα σου σπάσω τα μούτρα στο παρμπριζ ρε! ..Τι στο πούτσο σκεφτόσουν μπορείς να μου πείς? Δεν είπαμε κομμένες οι μαλακίες? Αρκετά σκατά έχεις προκαλέσει και με ψάχνουν ήδη. Μαλάκα!ΜΑΛΑΚΑ!

ΣΚΑΣΕ!

ΣΚΑΣΕ ΕΙΠΑ ΘΑ ΣΟΥ ΣΦΗΝΩΣΩ ΤΗ ΜΟΥΡΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΚΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΛΑ ΜΟΥ ΜΑΛΑΚΑ!

--
Μουνί τα'κανες,το ξέρεις?
Το πορτοφόλι του πού είναι? Είσαι μαλάκας? Φέρτο 'δω..
Σκάσε. Δεν θέλω να ξέρω ούτε ούτε ποιός είναι ούτε τίποτα, πέτα την ταυτότητα στον κάδο κι εξαφανίσου. Εξαφανίσου είπα! Οχι Σ'ΑΥΤΟΝ το κάδο μαλάκα καθηστερημένε!
Και μη με πάρεις ούτε τηλέφωνα ούτε τίποτα. Θα σε πάρω εγώ όταν ηρεμήσουν τα πράγματα. Πω τον μαλάκα.. Θα σε πάρω εγώ είπα.
Σαν ποιός να ρωτήσει? Δε ξέρω, στ'αρχίδια μου τι θα πείς, τ'ονομά μου μόνο να μην αναφέρεις, κατάλαβες? Στη φυλακή δεν ξαναγυρνάω κι αμα σου ξεφύγει κουβέντα θα σε θάψω ρε, το κατάλαβες? .. ΘΑ ΣΕ ΘΑΨΩ!

Γαμώτο,τηλέφωνο..περίμενε μια.. Ενα γαμημένο λεπτό μπορείς να περιμένεις? Περίμενε!

Ελα μωρό μου..ναι ρε ναι,εχω μπλέξει με δουλειές. Ναι το ξέρω. Κάνω ο,τι μπορώ..Πες στο μικρό οτι θα τον σκεπάσω όταν γυρίσω σπίτι, δε θ'αργήσω. Εντάξει ελα..ελα γειά τα λέμε σε λιγάκι.
..Οκ..
Κι εγώ.

Έφυγες μαλάκα. Κι όπως είπαμε. Που΄σαι ελα 'δω, πάρε αυτά. Και τώρα εξαφανίσου.
Πφφφφ.....