Ηρεμα και τα πάντα γύρω ήσυχα, ο αυτοκινητόδρομος άδειος. Το κεφάλι σκυφτό. Μόνο σκέψεις, χάσιμο.
Σηκώνεις το κεφάλι.Κοιτάς πίσω σου καθώς περνάς το δρόμο και μετά μπροστά. Shit! Shit shit shit.
Αρχίζεις να περπατάς πιο γρήγορα, έχεις αρχίσει κι αγχώνεσαι. Ακόμα πιο γρήγορα ώσπου το βήμα σου γίνεται τρέξιμο, η ανάσα σου κοφτή και στο τέλος η καρδιά σου πάει να σπάσει. Το στήθος καίει,τα μηνίγγια πάλλονται, τρέχεις και ακούς μόνο το ρυθμικό ταπ ταπ ταπ των παπουτσιών σου στο τσιμέντο,λυγίζεις..χρειάζομαι οξυγόνο! Δεν έχω άλλη ανάσα μα πρέπει να τα καταφέρω...πρέπει να..λίγο ακόμα...
και τα καταφέρνεις!
Μόνο για να συνειδητοποιήσεις οτι τόσην ώρα κυνηγούσες λάθος λεωφορείο.
3 σχόλια:
Άαααουτςςςς φιάαασκοοο!!!
Τζάμπα τρέξιμο!!!!
Lila, δε μπορώ να κάτσω πολύ στο pc, κάνει παρεμβολές ο βομβητής μου -η καρδιά μου σηκώθηκε κι έφυγε οικειοθελώς μετα απ' αυτό.
το παραδέχομαι, είμαι κουράδας
Wow...Τουλάχιστον έχεις την ικανοποίηση ότι ΑΝ ήταν το σωστό λεωφορείο θα το προλάβαινες...Ε? :P
Δημοσίευση σχολίου